حقیق حاضر قصد دارد تا فرآیند جامعه پذیری و رابطه آن با تمایل به ترک خدمت کارکنان جدید الاستخدام را مورد بررسی قرار دهد. بدین منظور شرکت نفت و گاز پارس (مستقر در عسلویه) جهت جمع آوری داده ها انتخاب گردیده و داده ها از 171 نمونه آماری جمع آوری گردید( این شرکت در سالهای 91-1390 اقدام به جذب نزدیک به 1200 فارغ التحصیل دانشگاهی نموده است). ابزار جمع آوری داده در این تحقیق پرسشنامه می باشد. بدین منظور از دو پرسشنامه استاندارد جامعه پذیری کارکنان و تمایل به ترک خدمت کارکنان که در تحقیقات بسیاری روایی و پایایی آنها اثبات گردیده است، استفاده گردید. علاوه بر این، جهت تجزیه و تحلیل داده های آماری حاصله از آزمون همسبتگی اسپیرمن در محیط SPSS استفاده گردید. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نمایانگر آن است که بین جامعه پذیری و ابعاد چهارگانه آن (آموزش کارکنان، ادراک سازمانی، حمایت و پشتیبانی شرکت، چشم انداز و دورنمای آتی شرکت) با تمایل به ترک خدمت کارکنان رابطه معنی دار منفی برقرار می باشد. علاوه بر این نتایج تحقیق نمایانگر آن است که تفاوت معنی داری بین کارکنان ممتاز و عادی از لحاظ تمایل به ترک خدمت وجود ندارد.