هر پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی – همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش عبارت بود از کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی شهر تهران در فاصله ی زمانی 1/2/1395 لغایت 1/12/1395 که به تعداد 246 نفر بودند. روش نمونه گیری از نوع در دسترس بود. آزمودنی هایی که وارد این پژوهش شدند، افرادی بودند که غیر از دیابت، بیماری دیگری نداشتند، حداقل یک سال از تشخیص بیماری آنها گذشته بود و هم چنین با توجه به شیوع بیماری دیابت نوع دو در سنین میانسالی و میانگین30 سال قرار داشتند، از میان جامعه آماری و کسانی که حائز شرایط فوق بودند، 40 نفر به صورت تصادفی و دردسترس انتخاب شدند. برای سنجش از استرس ادراک شده از مقیاس شخصیت گری ویلسون و پرسشنامه پنج عاملی شخصیت استفاده شد. مارکرهای گلیال نیز با نمونه سرم seroum با روش Elsa اندازه گیری شدند. نتایج نشان دهنده این بود که بین متغیرهای شخصیتی (روان نژندی، برون گرایی، گشودگی برای تجربه، توافق پذیری و وجدانی بودن) و میزان ۱c HbA ، میزان گلوکوز پلاسما، S100b و فعالیت های مغزی رفتاری در افراد دارای دیابت نوع 2 رابطه مثبت معناداری وجود دارد. همچنین بین سیستم های مغزی رفتاری (بازداری رفتاری، فعال سازی رفتاری و جنگ / گریز) و میزان ۱c HbA ، میزان گلوکوز پلاسما و S100b در افراد دارای دیابت نوع 2 رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنین فعالیت مغزی-رفتاری توانسته است بین پنج عامل شخصیت NEO و مارکرهای گلیال نقش میانجی گری خود را به طور معنی داری ایفا کند. شدت تأثیر فعالیت مغزی-رفتاری بر مارکر های گلیال در مرحله اول برابر با 118/. و معنی دار بود.
