پژوهش حاضر با هدف ارائه الگویی به منظور ارتقای نظام آموزشی کارکنان بانک ملی در سال 1398 انجام پذیرفت. بر این اساس، پژوهش حاضر برحسب نوع داده آمیخته (اکتشافی)، برحسب هدف، کاربردی-بنیادی، ازنظر زمان گرداوری داده مقطعی و ازنظر روش اجرای پژوهش توصیفی-پیمایشی بود. جامعه آماری بخش کیفی پژوهش شامل خبرگان دانشگاهی و مدیران شعب بانک ملی ایران بودند که با استفاده از اصل اشباع و روش نمونه گیری هدفمند تعداد 10 نفر برای بخش کیفی انتخاب شدند. در بخش کمی پژوهش نیز، جامعه آماری شامل تمامی کارکنان بانک ملی ایران، شعب تهران بودند که با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای، تعداد 346 نفر از کارکنان بانک ملی به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. گردآوری داده های به دو روش کتابخانه ای و میدانی انجام پذیرفت. در بخش کیفی، از مصاحبه نیمه ساختاریافته عمیق و در بخش کمی از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی پرسشنامه شامل روایی صوری، محتوا و روایی سازه بود و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ (عوامل ساختاری: 0.794، عوامل محتوایی: 0.836، عوامل زمینه ای: 0.825) و ضریب پایایی ترکیبی (ابعاد فردی: 0.736، ابعاد آموزشی: 0.838، ابعاد سازمانی: 0.779)، اندازه گیری و مورد تایید قرار گرفتند. تجزیه وتحلیل داده ها در بخش کیفی تحلیل محتوای متن (کدگذاری) و در بخش کمی در دو قسمت توصیفی و استنباطی انجام پذیرفت. در بخش استنباطی، از تحلیل عاملی اکتشافی و آزمون تی تک نمونه ای بهره گرفته شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که عوامل ارتقای نظام آموزشی کارکنان بانک ملی شامل عوامل فردی، آموزشی و سازمانی است. همچنین یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که در وضعیت موجود، عوامل فردی ارتقای نظام آموزشی از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست.
