امروزه دانش به عنوان یک منبع ارزشمند قلمداد میشود که باید بهطور پویا و هوشمندانه توسط هر سازمانی که در پی کسب مزیت رقابتی است، دنبال شود. هدف از پژوهش حاضر شناسایی و دستهبندی منافع حاصل از استقرار مدیریت دانش است که با استفاده از روش فراترکیب به شناسایی و دستهبندی آنها پرداخته میشود. بدین منظور، با جستجو در پایگاههای داده بین سالهای 2000 تا 2019 و پس از ارزیابی مرحلهای آنها، در نهایت 34 پژوهش کیفی مورد تایید نهایی قرار گرفت. در ادامه، منافع پیشنهادی در قالب سه سطح منافع کسبوکار، منافع کارکنان، و منافع مشتری و بازار دستهبندی گردید. سپس با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی به عنوان زیرشاخهای از مدلسازی معادلههای ساختاری چارچوب پیشنهادی مورد بررسی و تایید قرار گرفت. بر اساس نتایج بهدستآمده منافع سطح کسبوکار دارای بالاترین بار عاملی در مدل است و پس از آن، منافع سطح کارکنان و سپس منافع سطح مشتری و بازار در جایگاه دوم و سوم قرار میگیرند
