امروزه طراحان جنگی به خوبی می دانند که اجرای عملیات به صورت تک نیرویی و مبتنی بر یکی از عرصه های زمین، هوافضا و دریا پیامدی جز شکست و یا تحمل تلفات سنگین به دنبال نخواهد داشت. لذا طرحریزی و اجرای عملیات ها غالباً به صورت مشترک و با مشارکت عناصری از هر یک از عرصه های پیش گفته انجام می شود. بکارگیری مشترک عرصه های سنتی موجب تقویت قدرت سخت در میدان نبرد شده در حالی که بخش قابل توجهی از توان رزمی دشمن را روحیه، احساسات و انگیزه نیروی انسانی تشکیل می دهد که بایستی به وسیله قدرت نرم مستهلک گردد. فرماندهان عملیات های مشترک با الحاق فضای سایبر به عنوان بعد پنجم میدان نبرد به عرصه های سنتی، از قدرت نرم و سخت جنگ سایبری بهره برده و با ترکیب آن به آلیاژی جدید به نام قدرت هوشمند دست یافته اند. شاخصه های منحصر بفرد عرصه سایبری موجب پراکندگی قدرت شده و میل به جنگ ناهمطراز را به شدت نزد بازیگران دولتی و غیر دولتی افزایش داده و قدرت های نظامی بزرگ را با چالش مواجه کرده است. آنها با گسترش پیمان های نظامی قبلی خود مثل ناتو و یا ایجاد پیمان های جدید بین المللی ، بناچار عملیات های مرکب را برای دستیابی به اشراف نسبی در این عرصه طراحی و اجرا می نمایند.