معمولاً جنگ، آخرین راه رسیدن یک حکومت و ملت به اهدافش می باشد که در طول اعصار مختلف، دارای شکل های گوناگونی بوده و به طورکلی دارای چهار دوره مشخص می باشد که هم اکنون عصر چهارم (دوره پسامدرن) خود را در حال گذراندن است. در این دوره ایالات متحده آمریکا به لحاظ برتری همه جانبه نظامی، خود را پلیس جهان دانسته و کشورهایی را که در تضاد رأی با خود می بیند، مورد تهدید قرار می دهد. لذا کشورهایی نظیر جمهوری اسلامی ایران، همواره در معرض تهدید نظامی آمریکا قرار داشته و به همین علت، محیط رزمی در پیش رو، یک محیط ناهمتراز می باشد که دارای مشخصات و وی ژگی های مخصوص به خود است. فرماندهی و کنترل نیز در نبرد برابر نیروی ناهمتراز، دارای مشکلات، تهدیدات و مشخصات خاصی است که مدافع، با توجه به نقاط قوت خود و نقاط ضعف دشمن، بایستی در سه مرحله یعنی: قبل از درگیری(هنگام طرح ریزی)، هنگام نبرد و نهایتاً با اقدامات متقابل آن را به مورد اجرا گذارد تا هم سیستم فرماندهی و کنترل خود را تا حد امکان حفظ کند و هم تا جایی که ممکن است، سیستم فرماندهی و کنترل دشمن را با اخلال مواجه سازد.
