فرایند جهانی شدن از سال ها قبل در حال شکل گیری بوده و جهانی شدن اقتصاد، بارزترین و مشخص ترین نمونه جهانی شدن به شمار می رود و به عبارت دیگر، از گستردگی، سرعت و عمق بیشتری برخوردار است. کشورهای در حال توسعه به جهت فرار از مرزهای بحران اقتصادی، لاجرم به توصیه ها و درخواست های کشورهای صنعتی پیشرفته در قالب پیمان ها، سازما ن ها و نهادها تن داده و قطعاً تبعات آن را هم می پذیرند. سازمان تجارت جهانی یکی از سازمان هایی است که در کشورهای مختلف از جمله جمهوری اسلامی ایران، مباحثات زیادی در خصوص پیوستن و یا عدم پیوستن به آن مطرح بوده و این مقاله به این موضوع می پردازد.
