خوشه بندی امکانی پروژه های فناورانه در مخابرات ایران (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

ارزیابی فناوری به فرایندی اطلاق می شود که در آن به شیوه ای نظام مند تاثیرهای به دست آمده از معرفی، توسعه، تغییر، و اصلاح یک فناوری را در یک بنگاه اقتصادی یا یک جامعه مورد بررسی و سنجش قرار می دهد. این پژوهش با هدف ارائه خوشه بندی امکانی پروژه های فناورانه، با در نظرگرفتن گذر از فناوری های نوین صنعتی به فناوری های اکولوژیک، به صورت مطالعه موردی در پروژه های فناورانه شرکت مخابرات انجام پذیرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل صاحب نظران و خبرگانی هستند که دست کم دارای مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد هستند و بیش از پنج سال تجربه کاری دارند، که با استفاده از روش نمونه گیری گلوله برفی، 10 نفر به عنوان نمونه نهایی انتخاب شدند. برای دستیابی به چارچوب نظری، شناسایی متغیرها، تهیه پیشینه پژوهش، و ابزارهای اندازه گیری مانند مصاحبه و پرسشنامه از روش کتابخانه ای و برای گردآوری داده ها از روش میدانی استفاده شده است. برای سنجش روایی ابزار از تکنیک دلفی فازی استفاده شد. 15 شاخص نهایی با استفاده از روش خوشه بندی فازی در پنج طبقه جداگانه دسته بندی می شوند. طبقه تجزیه و تحلیل شامل اولویت بندی نیازها، انتخاب راه حل های فناورانه و تحلیل چالش ها، نیازها و فرصت ها؛ طبقه شناسایی شامل باور کردن قابلیت، تکمیل قابلیت، نوسازی قابلیت، و تعریف دقیق مشخصات؛ طبقه حاکمیت مالی پروژه شامل سطح سرمایه گذاری و ارزیابی مالی؛ طبقه طراحی و مهندسی شامل همگامی با بازار و آشنایی با فناوری؛ و طبقه توانمندسازی شامل شناسایی عوامل موفقیت، اکتساب فناوری، الگوبرداری، و ایجاد مزیت رقابتی است.

متن