آموزش پژوهی

مطالعه حاضر با هدف تأثیر آموزش درس کار و فناوری بر اساس الگوی یادگیری مغز محور بر میزان یادگیری و یادداری و مهارت های فناورانه دانش آموزان با استفاده از روش شبه آزمایشی صورت پذیرفت. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل 294 نفر از دانش آموزان پایه هفتم شهر بیستون در سال تحصیلی 95-1394 است. حجم نمونه شامل 60 نفر می باشد که با استفاده از روش تصادفی ساده نمونه ها انتخاب شده اند. ابزار پژوهش شامل آزمون درسی مرتبط با میزان یادگیری کتاب کار و فناوری پایه هفتم در قالب 20 سؤال و همچنین پرسشنامه مهارت های فناورانه می باشد که به صورت محقق ساخته می باشد. به منظور بررسی روایی ابزار پژوهش، پژوهشگر از روش کسب اعتبار صوری استفاده نموده و به منظور سنجش پایایی نیز پیش آزمونی با 20 نمونه صورت گرفته و داده های حاصله با استفاده از روش آلفای کرونباخ تحلیل و پایایی ابزار پژوهش مناسب ارزیابی شده است. یافته های پژوهش نشان می-دهد که شیوه آموزشی مغز محور بر تمامی متغیرهای وابسته پژوهش شامل یادگیری مهارت فناوری اطلاعات و ارتباطات، مهارت های جستجو و جمع آوری داده ها، مهارت های کسب و کار و مهارت های اشتراک گذاری اطلاعات و همچنین یادداری مطالب درسی تاثیر معناداری دارد.

هدف پژوهش حاضر مقایسه معیارهای تدریس اثربخشی در دوره های کارشناسی از دیدگاه اساتید دانشگاه شهید مدنی و دانشجویان بود. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی است.جامعه آماری این پژوهش از دو مجموعه تشکیل شده است: دانشجویان کارشناسی رشته علوم تربیتی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان و اساتید کارشناسی رشته علوم تربیتی این دانشگاه. با توجه به حجم جامعه آماری، تعداد 9 نفر از اساتید کارشناسی رشته علوم تربیتی به عنوان نمونه آماری و به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. همچنین تعداد 90 نفر از دانشجویان کارشناسی رشته علوم تربیتی این دانشگاه به روش تصادفی ساده انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه معیارهای تدریس اثربخش عندلیب و احمدی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری آزمون t تک نمونه ای و t دو گروه مستقل انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که در معیارهای مربوط به طراحی تدریس، اجرای آموزش، مدیریت کلاس، برقراری روابط انسانی و ارزشیابی در اساتید تفاوت وجود دارد. بین اساتید و دانشجویان، در معیارهای مربوط به اجرای آموزش، مدیریت کلاس و ارزشیابی تفاوت معناداری وجود دارد.

هدف این پژوهش بررسی چالش های عنصر ارزشیابی برنامه درسی دانشجویان دوره کارشناسی رشته علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان به صورت کیفی، از دیدگاه دانشجویان و مدرسان بوده است. نمونه مورد مطالعه پژوهش از بین مدرسان و دانشجویان گروه علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان استان چهارمحال و بختیاری، با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و با رعایت اصل اشباع نظری(14 مدرس و 19 دانشجو) انتخاب شده اند. به منظور جمع آوری اطلاعات از روش مصاحبه با هدایت کلیات استفاده شد. برای بررسی روایی از روایی سازه، درونی و بیرونی و برای پایایی از روش بررسی اعضا، بررسی همکار، ناظر بیرونی و چندسوسازی استفاده شد. داده های پژوهش به روش تحلیل محتوای کیفی مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش حاکی است که توجه افراطی به ارزشیابی از مهارت های نظری و محفوظات دانشجویان باعث شد که ارزشیابی مهارت های عملی آنان مورد توجه قرار نگیرد، اغلب ارزشیابی ها به صورت هدف-محور انجام شده و کمتر به ارزشیابی فرآیند-محور توجه شده است، بین روش ارزشیابی و نوع محتوای ارائه شده تناسب چندانی وجود نداشته است و کمبود زمان و امکانات بر کیفیت ارزشیابی ها تأثیر منفی داشته است.

پژوهش حاضر به بررسی تبیین مدل علّی تأثیر باورهای خودکارآمدی معلّمان بر نگرانی های آنان در خصوص اجرای اصلاحات برنامه درسی ریاضی پرداخته است؛ چرا که معلّمان عضو گروه برنامه درسی هستند و شناسایی آنان برای رشد، شکوفایی و پویایی برنامه درسی، ضرورتی انکارناپذیر است. جامعه آماری پژوهش متشکل از همه معلّمان ریاضی پایه هفتم شهرستان های بویراحمد و دنا به تعداد 145 نفر که از این تعداد 121 نفر در این پژوهش شرکت کردند. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش به شیوه همبستگی است. در این پژوهش محقق جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه تأثیر باورهای خودکارآمدی معلّمان بر نگرانی های آنان استفاده کرده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های آمار استنباطی شامل بررسی نرمال بودن، همبستگی، تحلیل مسیر و از نرم افزارهای 18-SPSS و AMOS-18 استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که نگرانی های معلّمان در هر مرحله متأثر از نگرانی های آنان در مراحل قبل می باشد و معلّمانی که به مؤثر بودن شیوه-های قبل از اصلاح متمایل بودند نگرانی های بیشتری در مورد آگاهی، مدیریت، عواقب و تمرکز در اصلاحات برنامه درسی داشتند. همچنین معلّمانی که احساس خودکارآمدی کمتری در شیوه های بعد از اصلاح داشتند، نگرانی های کمتری در مورد مدیریت اصلاحات، عواقب و تمرکز مجدد آن داشتند.

ساخت مقیاس سنجش معلم مراقبتی طی مراحل مختلف( تهیه گنجینه گویه ها، آزمایش میدانی و مدل نهایی) صورت گرفت. حجم نمونه با روش نمونه گیری کوکران برابر با 384 (110 نفر مرد و 274 نفر زن) از میان معلمان ابتدایی شهر اصفهان محاسبه گردید. گنجینه عبارات اولیه از 90 عبارت تشکیل شد که عبارات آن برگرفته از تحقیقات پیشین و نظریه های نظریه پردازان اصلی حوزه مراقبت یعنی نودینگز، لیپمن، گلیگان، و کینگ بود. جهت بررسی روایی سازه ای از تحلیل عامل اکتشافی و تاییدی استفاده شد. برای تحلیل عاملی اکتشافی نیمی از پاسخگویان انتخاب و ساختار عاملی پرسشنامه به روش مولفه های اصلی و چرخش واریماکس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل حاکی از یک راهکار 4 عاملی بود. سپس ساختار عاملی حاصل از تحلیل اکتشافی در نیمی دیگر از پاسخگویان با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی با استفاده از نرم افزار لیزرل 8/8 مورد بررسی قرار گرفت که نتیجه حاکی از برازش مقیاس3 عاملی با 17 گویه بود که عبارتند از جذب و پذیرش احساسات، انتقال انگیزشی و سرمشق بودن و احترام به دانش آموزان. همچنین برای بررسی پایایی پرسشنامه نیز از روش های ضریب آلفای کرونباخ و ضریب بازآزمایی با فاصله ی زمانی یک هفته بر روی نمونه ای 40 نفره استفاده شد.

این پژوهش، با هدف بررسی رابطه عملکرد تحصیلی در دوره متوسطه و دوره کارشناسی در دانشجو معلمان رشته آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان انجام شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. شرکت کنندگان پژوهش 252 نفر بودند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی و معدل دیپلم و کارشناسی بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و آزمون t مستقل مورد استفاده قرار گرفت. نتایج پژوهش، بیانگر رابطه معنادار بین عملکرد تحصیلی سوم متوسطه و دوره کارشناسی دانش آموختگان بود (001/0> P)؛ تحلیل رگرسیون نشان داد 37 درصد از واریانس مشاهده شده در وضعیت عملکرد تحصیلی توسط معدل دیپلم تبیین می شود (89/154 F=و 001/0> P)؛ همچنین بین عملکرد تحصیلی دانش آموختگان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود داشت (001/0>P)؛ به طوری که دختران در دوره متوسطه و کارشناسی، عملکرد تحصیلی بالاتری نسبت به پسران داشتند. نتایج این پژوهش از یک سو در توسعه آگاهی مدیران برای برنامه ریزی های آتی و از سوی دیگر برای بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان می تواند مؤثر باشد.