درخت حوزه‌های تخصصی

بازی­های ویدیویی ورزشی به عنوان بازاری بزرگ از بعد مجازی مصرف ورزش شناخته شده­اند. هدف از پژوهش حاضر الویت­بندی فاکتورهای انگیزشی در مصرف مجازی ورزش فوتبال در بین نوجوانان پسر ایرانی بود. جامعه آماری 30 هزار پسر (13 تا 18 سال) بود که در مسابقات جام دیجیتال 2013 شرکت کرده بودند و نمونه آماری شامل 384 نوجوان بود که به طور داوطلبانه با محقق همکاری کردند. طرح تحقیق مقطعی بود. به منظور جمع­آوری داده­ها، پرسشنامه انگیزه مصرف مجازی ورزش تهیه و مورد آزمون قرار گرفت. نتایج تحلیل عامل اکتشافی 9 عامل را برای انگیزه در مصرف مجازی ورزش آشکار ساخت. این عوامل شامل هواداری، همانندسازی تیمی، سرگرمی، گذران وقت، یادگیری، بالیدگی، اجتماعی شدن، انگیزه رهایی و مالکیت بودند. همچنین نتایج آزمون فریدمن نشان داد که رتبه عوامل در بین نوجوانان تفاوت معنا­داری دارد و به ترتیب سه عامل هواداری، همانندسازی تیمی و سرگرمی انگیزه­های مهمتری برای مصرف مجازی ورزش بودند. این نتایج بیانگر آن است که بازار مصرف مجازی ورزش مرتبط با متغیرهایی مشابه­ای است که بر بازار مصرف حقیقی آن (تماشای رویداد­ها) مؤثر است. به عبارت دیگر انگیزه هواداری و همانندسازی تیمی دارای بالاترین اهمیّت در بین سایر انگیزه­ها می­باشند. بنابراین فعالیت­های بازاریابی در زمینه مصرف مجازی ورزش باید براین عوامل تمرکز داشته باشد.

هدف از پژوهش حاضر، آزمون مدل اثربخشی حمایت از لیگ برتر فوتبال ایران بود. این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی پیمایشی می باشد. جهت انجام پژوهش، 515 نفر از تماشاچیان لیگ برتر فوتبال ایران با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شده و در آن شرکت نمودند. نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی (با اصلاحاتی جزئی) از نکویی برازش برخوردار می باشد و حمایت از لیگ برتر فوتبال موجب افزایش آگاهی از محصول، بهبود وجهه حامی، مسئولیت پذیری اجتماعی و تمایل به خرید از حامی می شود. همچنین، آگاهی از حامی، وجهه حامی، مسئولیت پذیری اجتماعی و سازگاری، تأثیر مثبتی بر تمایل به خرید از حامی دارد؛ اما تأثیر رفتار منفی و بازاریابی کمین بر تمایل به خرید از حامی منفی می باشد. به طور کلی، می توان گفت که حمایت از لیگ برتر فوتبال، تأثیر مثبتی بر نگرش جامعه هدف نسبت به حامی دارد و از اثربخشی برخوردار می باشد.

با توجه به تأثیر اپلین بر متابولیسم گلوکز، انسولین و تغییر آن در شرایط هایپوکسیک، هدف از انجام این پژوهش، بررسی تمرین هوازی در شرایط هایپوکسی نورموباریک بر آپلین و مقاومت به انسولین بود. بیست نفر مرد سالم دارای اضافه وزن (میانگین ± انحراف معیار: سن: 7/6 ± 1/23 سال، BMI = 2.9 ± 28.1 کیلوگرم بر مترمربع) از طریق اطلاعیه و به صورت داوطلبانه در مطالعه حاضر شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین هایپوکسی و نورموکسی تقسیم شدند . تمرین هشت هفته ای گروه هایپوکسی در ارتفاع شبیه سازی شده 2700 متری در داخل چادر هایپوکسی و تمرین گروه نورموکسی در شرایط نورموکسیا با شدت 60 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی انجام شد. نمونه گیری خون از دو گروه، قبل از تمرین و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی گرفته شد و برای اندازه گیری اپلین، انسولین و سطح گلوکز استفاده شد. برای مقایسه متغیرها بین دو گروه، از آزمون تحلیل واریانس آمیخته در سطح معناداری ( P < 0.05 ) استفاده شد. در مقایسه تغییرات متغیرهای پژوهش در دو شرایط تمرینی، نتایج نشان داد که هشت هفته تمرین در شرایط هایپوکسی در مقایسه با تمرین در شرایط نورموکسی بر شاخص های ترکیب بدنی و Vo2max تأثیر نداشت ( P > 0.05 ) ، اما باعث افزایش معنادار آپلین و کاهش معنادار مقاومت به انسولین و انسولین در مقایسه با گروه نورموکسی شد ( P < 0.05 ). این پژوهش برای نخستین بار نشان داد که هشت هفته تمرین در شرایط هایپوکسی نورموباریک موجب افزایش سطح سرمی اپلین مردان دارای اضافه وزن می شود و تمرین در شرایط هایپوکسی نسبت به تمرین در شرایط نورموکسی باعث کاهش بیشتر مقاومت به انسولین می شود.

هدف از انجام این پژوهش بررسی سبک مدیریت مشارکتی در باشگاه فولاد مبارکه سپاهان و تعیین رابطه آن با رفتار شهروندی سازمانی و مؤلفههای آن می باشد. روش انجام تحقیق پیمایشی (توصیفی، تحلیلی) می باشد.که ابزار های مورد استفاده در آن، پرسشنامه محقق ساخته مدیریت مشارکتی با پایایی (91/0=r) و پرسشنامه رفتار شهروندی سازمانی بل و منگوک با پایایی (87/0=r) می باشد. همچنین برای تعیین روایی، پرسشنامهها مورد تایید 11 نفر از متخصصین این رشته قرار گرفت. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه کارکنان باشگاه فولاد مبارکه سپاهان که تعداد آنها (96 نفر) است. با توجه به محدود بودن تعداد افراد جامعه، از نمونه گیری هدفمند استفاده شد (n=N). از آمارهای توصیفی و استنباطی، آزمون کالموگراف-اسمیرنوف جهت تعیین توزیع طبیعی داده ها و همچنین جهت آزمون فرضیه ها و از آزمونهای همبستگی پبرسون، رگرسیون استفاده شد. و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از نرم افزار آماری SSPS استفاده شد. یافتههای تحقیق نشان میدهد که بین مدیریت مشارکتی و رفتارشهروندی سازمانی در سطح (001/0p=) ارتباط معنادار (907/0r=) وجود دارد. همچنین ضریب تعیین متغیر پیش بین برابر 823/0 می باشد. به این معنا که 3/82 درصد از واریانس متغیر وابسته(رفتار شهروندی سازمانی) بوسیله متغیر مستقل (مدیریت مشارکتی) پیش بینی می شود. و نسبت (877/427F=) در سطح معناداری (01/0≥P) نیز تایید این یافته است. معادله رگرسیون براوردی در این تحقیق به صورت زیر خواهد بود: و چون مقدار (884/5t=) در سطح معناداری (01/0≥P) نیز تایید این یافته است.

هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر یک جلسه تمرین طولانی مدت بر غلظت های بافتی لپتین و لیپوپروتئین لیپاز در موش های نر صحرایی بود. روشها: بدین منظور 16 سر موش نر صحرایی 25 ماهه از نژاد ویستار با میانگین وزن 09/31 ± 387 گرم از بین موش های نرصحرایی خریداری شده از انستیتو پاستور ایران به صورت کاملاً تصادفی انتخاب شدند و بر اساس وزن مشابه در دو گروه تجربی (8n = ) و کنترل(8n = ) قرار گرفتند. گروه تجربی یک جلسه تمرین را با سرعت 18 متر بر دقیقه و شیب صفر درجه به مدت 2 ساعت روی تردمیل جوندگان انجام دادند. بلافاصله بعد از تمرین و پس از حدود 5 ساعت ناشتایی، از گروه های تجربی و کنترل به تناوب از هر گروه 4 سر موش ( جمعاً 8 موش) و دو ساعت بعد نیز 8 موش دیگر به همان صورت بی هوش شدند و نمونه گیری خونی و بافتی ( بافت عضلانی و چربی) انجام شد. مقادیر لپتین بافتی و انسولین سرم با استفاده از کیت های مخصوص به روش الایزا، فعالیت لیپوپروتئین لیپاز و گلوکز سرم نیز به وسیله کیت های مخصوص و به روش رنگ آمیزی آنزیمی اندازه گیری شدند. یافته ها: نتایج حاصل از آزمون t مستقل نشان داد بلافاصله پس از تمرین تغییر معناداری در متغیرهای لپتین بافت عضلانی (13/2 t= و 07/0P= )، لپتین بافت چربی (12/1 t=و30/0P= )، لیپوپروتئین لیپاز بافت عضلانی(56/ 0 t=- و 59/0P= ) مشاهده نشد در حالی که لیپوپروتئین لیپاز بافت چربی ( 85/2 t=-و02/0P= ) افزایش معناداری را نشان داد. دو ساعت پس از تمرین نیز متغیرهای لپتین بافت عضلانی (38/1t= و 21/0P= ) و لپتین بافت چربی (60/1 t=و 07/0P= ) تغییر معناداری نداشتند اما فعالیت لیپوپروتئین لیپاز در بافت عضلانی (8/2t=- و 03/0 P= ) و چربی (61/7t=- و 001/0P=) افزایش معناداری نشان داد. نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که یک جلسه تمرین طولانی مدت با افزایش فعالیت LPL منجر به افزایش هیدرولیز تری گلیسریدها می شود، از این رو می تواند قابلیت تارهای عضلانی را برای جذب و اکسید کردن اسید چرب پلاسما افزایش دهد و آثار مثبتی بر متابولیسم چربی ها داشته باشد.

هدف از انجام پژوهش بررسی ارتباط بین عوامل فشارزای شغلی و ویژگی های فردی در بین اعضای هیات علمی تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه های دولتی کشور بود. جامعه آماری 263 نفر بوده که تعداد 215 نفر (82 درصد) نمونه ها تحقیق را تشکیل دادند. روش تحقیق از نوع همبستگی بود که در آن مشخصات فردی و مولفه های روانی شغل از طریق پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفت و ابزار اندازه گیری شامل دو پرسشنامه ویژگی های فردی (محقق ساخته) و عوامل فشارزای شغلی(اسپیل برگر) همراه با سئوال های باز تشکیل داد که پس از تأیید روایی محتوای پرسشنامه عوامل فشارزای شغلی توسط متخصصین از طریق روش آماری کرانباخ, ثبات و پایایی سوال ها مجدداً ارزیابی گردید و r=0.83 محاسبه شده که در سطح (P<0.001) معنی دار بود. تجزیه داده ها تحقیق توسط آمار توصیفی(میانگین, انحراف معیار, درصد), آزمون همبستگی پیرسون و مقایسه میانگین ها (آزمون¬های t و ANOVA) و تحلیل عاملی صورت گرفت و سطح معنی داری (P<0.05) در نظر گرفته شد.

این پژوهش که با هدف بررسی رابطه مهارت های ارتباطی با هوش فرهنگی و طبقه بندی مدیران ورزشی انجام شد، از نوع مطالعات تحلیلی و مدل یابی می باشد که به روش پیمایشی انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش را مدیران ورزشی استان اصفهان تشکیل دادند که حجم این جامعه برابر با 550 نفر می باشد و از میان آن ها 207 نفر به صورت تصادفی طبقه ای خوشه ای به عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسش نامه های اطلاعات فردی، مهارت های ارتباطی (81/0)، پرسش نامه هوش فرهنگی (85/0) و پرسش نامه محقق ساخته طبقه بندی مدیران (86/0) بود. روش آماری توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار اس.پی.اس.اس و لیزرل استفاده شد. نتایج نشان می دهد که بین مهارت های ارتباطی، هوش فرهنگی و طبقه بندی مدیران ورزشی رابطه معناداری وجود دارد و مدل پیشنهادی پژوهش از برازش مناسبی برخوردار می باشد؛ از این رو، لازمة برنامه ریزی صحیح در این سازمان ها به منظور ارتقای مهارت های ارتباطی و هوش فرهنگی برای مدیران ورزشی به عنوان افراد اثرگذار در این سازمان ها ضروری می باشد. علاوه بر این، ازآن جاکه درصد قابل توجهی از مدیران ورزشی اصفهان به سمت مدیران تقلیدی و سفیر تمایل دارند؛ لذا، لازم است که مسئولان، راهبردهای مناسبی را در جهت انتخاب افراد مناسب برای پست های مدیریتی داشته باشند؛ زیرا، به نظر می رسد با مدیران تحلیل گر و شهودی، بهتر می توان چشم انداز روشن تری را برای ورزش استان تصویر کرد.

مطالعات انجام شده حاکی از آن است که تمرین وامانده ساز، منجر به بروز آسیب های کبدی می شود. در برخی از مطالعات بیان شده است که انجام تمرینات استقامتی منظم می تواند مانع از بروز آسیب های کبدی ناشی از تمرین وامانده ساز گردد، اما در این زمینه تحقیقات جامعی صورت نگرفته است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر یک جلسه تمرین وامانده ساز پس از 8 هفته تمرین استقامتی بر میزان آسیب کبدی در موش های صحرایی بود. در این پژوهش تعداد 40 سر موش صحرایی نر 3 ماهه ویستار با میانگین وزن 4± 151 گرم به صورت تصادفی به 2 گروه تمرین استقامتی و بدون تمرین تقسیم شدند(هر گروه شامل 20 سر موش). گروه تمرین استقامتی به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته با مدت و شدت فزاینده، روی دستگاه نوارگردان به تمرین پرداختند. پس از 8 هفته، دو گروه به طور تصادفی به دو زیرگروه 10 تائی تقسیم شدند که یک زیرگروه از هرگروه یک وهله تمرین وامانده ساز را اجراکردند. پروتکل تمرین وامانده ساز شامل دویدن با شیب صفر درجه و افزایش تدریجی سرعت تا 35 متر در دقیقه بود. خونگیری در گروه تمرین استقامتی در مدت 14 ساعت پس از آخرین تمرین، و در گروه وامانده ساز بلافاصله پس از تمرین وامانده ساز انجام شد و میزان آنزیم های آسپارتات آمینو ترانسفراز ( GOT,AST)، آلانین آمینو ترانسفراز (GPT,ALT) و TAC تعیین شد. پس از تحلیل آماری با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه وآزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0P< مشخص شد میزان آنزیم های کبدی در گروه یک وهله تمرین وامانده ساز به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل بود (05/0P<)، در حالی که افزایش معنی داری در سطوح آنزیم ها در موش های گروه استقامتی و گروه استقامتی+وامانده ساز، نسبت به گروه کنترل مشاهده نشد(05/0P>). فعالیتTAC در گروه وامانده ساز به طور معنی داری پایین تر از گروه کنترل بود(05/0P<)ولی تفاوت معنی داری بین گروه تمرین استقامتی + یک وهله تمرین وامانده ساز و گروه کنترل دیده نشد(05/0P>). این تحقیق نشان داد که یک دوره تمرین استقامتی می تواند از آسیب های کبدی ناشی از تمرین وامانده ساز در موش های صحرایی جلوگیری کند.

هدف از این پژوهش، بررسی اثر یک برنامه تمرینی منتخب بینایی و دو مهارت مختلف تنیس روی میز بر برخی مهارت های بینایی دانشجویان پسر جوان بود. شرکت کنندگان پس از شرکت در آزمون های اولیه غربالگری بینایی سنجی، به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند که عبارت هستند از: گروه تمرینات بینایی و سرویس های تاس تنیس روی میز، گروه تمرینات بینایی و درایو فورهند تنیس روی میز، گروه تمرینات بینایی و گروه تمرینات ورزشی (درایو فورهند و سرویس های تاس تنیس روی میز). پیش و پس از هشت هفته تمرین، آزمون های استاندارد بینایی سنجی از تمامی شرکت کنندگان به عمل آمد. تحلیل واریانس مرکب چهار (گروه) × دو (زمان) نشان می دهد که پس از اتمام هشت هفته تمرین، گروه های یک و دو در حرکات ساکادی، گروه های دو و سه در سهولت تطابقی ، گروه های یک، دو و سه در زمان واکنش بینایی و درنهایت، گروه یک در هماهنگی چشم دست، بهبودی بیشتری نسبت به گروه های دیگر دارند؛ بنابراین، می توان نتیجه گرفت که به منظور بالا بردن مهارت های بینایی خاص یک مهارت ورزشی، تمرین آن مهارت به تنهایی کافی نیست. بلکه، انجام تمرین ورزشی به همراه تمرینات بینایی مربوط به آن می تواند بهترین نتیجه را به همراه داشته باشد. دراین صورت، هم نیازهای ادراکی حرکتی مهارت مورد نظر از طریق تمرین تخصصی ورزشی بهبود می یابد و هم تمرین بینایی می تواند به عنوان عامل کمکی، نیازهای بینایی مهارت را توسعه بخشد.

این پژوهش که با هدف بررسی اثر هشت هفته تمرینات شناختی بر انجماد راه رفتن و کارکردهای شناختی مرتبط با آن (کارکردهای اجرایی و بهره حافظه) در بیماران پارکینسونی مبتلا به انجماد راه رفتن انجام گردید، از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل بود. 14 بیمار پارکینسونی مبتلا به انجماد راه رفتن (مرحله دو تا پنج مقیاس هوهن و یاهر ) با میانگین سنی 92/10±21/60 به صورت در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه کنترل (پنج مرد و دو زن) و تجربی ( چهار مرد و سه زن) تقسیم گردیدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته در تمرینات شناختی شرکت کرد. انجماد راه رفتن، کارکردهای اجرایی و بهره حافظه در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب به وسیله پرسش نامه انجماد راه رفتن، آزمون برج لندن و حافظه بالینی وکسلر اندازه گیری گردید. همچنین، داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و واریانس چند متغیره در سطح معنا داری (0.05=α) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که اثر یک دوره تمرینات شناختی بر میانگین کاهش امتیازات انجماد راه رفتن و افزایش امتیازات کارکردهای اجرایی و بهره حافظه در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل معنا دار می باشد. با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که تمرینات شناختی می توانند به عنوان یک روش مداخله ای در بهبود انجماد راه رفتن، کارکردهای اجرایی و بهره حافظه بیماران مبتلا به انجماد راه رفتن مؤثر باشند.

آموزش از راه دور ،نظام نوین آموزشی است که کشورهای مختلف ،بنا به مقتضیات محلی، فرهنگی واجتماعی خود، از آن در رشته ها وسطوح مختلف آموزشی بهره مند شده اند. موضوع کیفیت آموزشی فراگیران آموزش از راه دور واقتصادی بودن این نظام آموزشی در مقایسه با آموزش حضوری ،یکی از مسائل مهم ومورد بحث متولیان آن است. این مقاله به بررسی هزینه ها ومقایسه ی کیفیت آموزش تربیت بدنی درنظام حضوری وراه دورایران می پردازد.دراین مطالعه، همبستگی وتاثیر رفتار ورودی توسط دو متغیر نمره ی نظری وعملی آزمون ورود به دانشگاه‹کنکور› ومعدل دیپلم متوسطه با کیفیت آموزشی بررسی شده است.نتایج تحقیق نشان می دهد که در رشته ی تربیت بدنی در دوره ی اول پذیرش دانشجو سرانه ی آموزشی نظام از راه دور 2/5 برابر بالاتر از آموزش حضوری بوده است.هزینه اموزش از راه دور،تحت تاثیر تعداد دانشجو قرار دارد وبا افزایش تعداد فراگیران ،سرانه ی آموزشی به شدت کاهش می یابد. با پذیرش455 نفر،سرانه ی دو نظام تقریباً همسطح است وبا بیش ازاین تعداد،سرانه ی آموزش از راه دور کاهش می یابد. دربخش مقایسه کیفیت آموزشی ،مشخص شد که دانشجویان نظام از راه دور با پیشینه ی علمی ضعیف تری وارد دانشگاه می شوندکه این تفاوت از نظر آماری معنی دار است .به علاوه ،بین پیشینه ی علمی وکیفیت آموزشی همبستگی مثبت ومعنی داری وجود دارد.نتایج نهایی پژوهش نشان می دهدکه به رغم بالاتر بودن نمرات رفتار ورودی دانشجویان حضوری، دانشجویان نظام ازراه دوردردروس نظری با ماهیت علوم انسانی وعلوم پایه از کیفیت آموزشی بالاتری برخوردارند .