سید صلاح الدین نقشبندی

هدف از پژوهش حاضر ارزیابی ارتباط میزان استفاده از شبکه اجتماعی با نگرش فرد نسبت به تصویر بدنی خود در دانشجویان رشته تربیت بدنی دانشگاه علوم و تحقیقات تهران با در نظر گرفتن نقش میانجی ارزشهای اخلاقی و سرمایه فکری بود. تحقیق حاضر به لحاظ هدف کاربردی و از نوع توصیفی- همبستگی مبتنی بر معادلات ساختاری و جامعه آماری شامل دانشجویان رشته تربیت بدنی دانشگاه علوم و تحقیقات تهران در مقاطع کارشناسی و تحصیلات تکمیلی به تعداد 340 نفر بود. حجم نمونه با توج ه ب ه رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری، تعداد 5 تا 10 آزمودنی ب ه ازای ه ر سوال و شرط حداقل 100 آزمودنی (پیشنهاد گورسوچ) و نهایتا 181 نفر تعیین و روش نمونه گیری بصورت تصادفی طبقه ای انجام شد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه استاندارد شده با 22 سوال و با پایایی قابل قبول بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی و با کمک نرم افزارهای آماری SPSS26 و PLS Smart 3.0 استفاده شد. نتایج نشان داد که ارزشهای اخلاقی و سرمایه فکری دارای نقش میانجی در ارتباط بین میزان استفاده از شبکه اجتماعی با نگرش نسبت به تصویر بدنی می باشند. بنابراین دانشجویان رشته تربیت بدنی دانشگاه علوم و تحقیقات تهران می توانند با اجرای برنامه های مرتبط با استفاده اصولی و مناسب از شبکه های اجتماعی به رشد و توسعه فردی فعلی و آینده شان و شکل گیری نگرش سازنده و اثربخش نسبت به تصویر بدنی خود و احترام به ارزشهای اخلاقی و حفظ این ارزشها برای رسیدن به سطح مطلوبی از عملکرد فردی و اجتماعی مبادرت نمایند.

هدف از این پژوهش تحلیل مدیریت برند و مسئولیت پذیری اجتماعی از منظر کارکنان فروشگاه های برند پوشاک خارجی می باشد. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان فروشگاه های برند پوشاک خارجی بود که تعداد آنها 200 نفر می باشد. برای تعیین حجم نمونه از جدول مورگان بر همین مبنا حجم نمونه تعداد 125 نفر برآورد گردید و از روش نمونه گیری طبقه ای استفاده گردید. شایان ذکر است که این پژوهش، توصیفی بوده و از نوع مطالعات همبستگی می باشد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد مدیریت برند کلمن و همکاران (2011) و مسئولیت پذیری اجتماعی کارول (1999) استفاده شد. روایی پرسشنامه ها به تایید10 نفر از صاحب نظران مدیریت ورزشی و بازاریابی ورزشی رسید. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه مدیریت برند 85/0 و برای پرسشنامه مسئولیت پذیری اجتماعی 91/0 گزارش شد. لازم به ذکر است در این پژوهش کلیه تحلیل های آماری در سطح خطای 05/0 و با کمک نرم افزارهای SPSS نسخه25 و Smart PLS نسخه3.2.6 انجام گردید. نتایج نشان داد که بین مدیریت برند و خرده مقیاس های آن (ارتباطات پایدار، ابتکارات منابع انسانی، تمرکزی کارکنان به مشتری، هویت بصری برند و شخصیت برند) با مسئولیت پذیری اجتماعی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج شاخص های برازش مدل اندازه گیری نشان داد که اثر مدیریت برند بر مسئولیت پذیری اجتماعی از شرایط مطلوبی برخوردار می باشد. با توجه به این یافته ها به مدیران فروشگاه های برند پوشاک خارجی پیشنهاد می شود جنبه های اجتماعی برندها را بیشتر تقویت کرده و برای آن استراتژی های بازاریابی در نظر بگیرند و تلاش شود این استراتژی ها مغایر با اهداف فروشگاه های برند پوشاک خارجی نباشد.

وجود انواع تفرق های قانونی، نهادی، وظیفه ای، ساختاری همچنین انواع بازیگران با قدرت های متفاوت  و در برخی اوقات  نابرابر سبب شده که تحقق یکپارچگی به یک مسئله اساسی در گردشگری ورزشی تبدیل شود. این پژوهش در راستای طراحی الگوی مدیریت یکپارچه در گردشگری ورزشی ایران صورت گرفت. پژوهش حاضر با رویکرد آمیخته(کیفی-کمّی) و با استراتژی اکتشافی(توسعه ابزار) انجام شد. دربخش کیفی؛ شاخص های مدیریت یکپارچه صنعت گردشگری ورزشی ایران از طریق مصاحبه عمیق و نیمه ساختار یافته با متخصصان و کلیه صاحبنظران درگردشگری، گردشگری ورزشی و مدیریت ورزشی شناسایی و با بهره گیری از نظریه داده بنیاد(رویکرد گلیزر) با سه مرحله کدگذاری تجزیه و تحلیل شد. به این ترتیب پرسشنامه ای براساس هشت معیار: همچنین 29 زیرمعیار، در مقیاس پنج ارزشی لیکرت با 119سؤال تدوین شد. روایی و پایایی پرسشنامه با تحلیل عاملی تأییدی اکتشافی و آلفای کرونباخ(96%) بررسی شد. جامعه آماری بخش کمّی شامل 600 نفر از کارشناسان و مدیران وزارت های میراث فرهنگی، ورزش و جوانان همچنین سازمان حفاظت محیط زیست، سازمان هواپیمایی کشوری، کمیته ملی المپیک و پارالمپیک، دفاتر خدمات مسافرتی و فعالان بخش خصوصی همچنین دانشجویان و اساتید دکتری مدیریت ورزشی بود. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات در بخش توصیفی از روش های فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد استفاده شد. نرمال بودن داده ها با آزمون کلومووگروف-اسپیروف(0.05<) بررسی شد. در بخش آمار استنباطی از آزمون مدل یابی معادلات ساختاری، آزمون فریدمن(0.001=P) و ضریب همبستگی پیرسون با کمک نرم افزار های AMOS و SPSS استفاده شد. برمبنای یافته ها هشت شاخص سیاستی - برنامه ای، وظیفه ای، مدیریتی، قانونی، نهادی، ساختاری، ذینفعان، ابزار و منابع به عنوان عوامل مؤثر مدیریت یکپارچه گردشگری ورزشی ایران شناسایی شدند. در این بین؛ شاخص قانونی با آماره(13.077=  t) و زیر معیار بودجه" با مقدار آماره(27.606=  t) بیشترین تأثیر را دارند. همچنین بین معیارهای اصلی پژوهش ارتباط معنی داری در سطح99% وجود دارد. به این ترتیب پیشنهاد می شود، مسئولین و سیاست گذاران در این حوزه با بهره گیری از نتایج پژوهش، در راستای کاربست مدیریت یکپارچه در تمامی ابعاد، زمینه را برای قرار گرفتن گردشگری ورزشی ایران در مدار توسعه همه جانبه، فراهم کنند.