زهرا ناطقی

هدف این پژوهش آینده پژوهی مدیریت سازمان های ورزشی ایران در افق 1414 بود. روش این پژوهش آمیخته و طرح آن از نوع همسوسازی بود. در مطالعه کیفی از روش تحلیل مضمون و در مطالعه کمی از روش آینده پژوهی استفاده شد. مشارکت کنندگان این مطالعه را صاحب نظران تشکیل می دادند که براساس روش نمونه گیری هدفمند و بر مبنای اشباع نظری 17 نفر انتخاب شدند. در بخش کیفی از مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی از پرسشنامه استفاده شد. جهت بررسی کیفیت و اعتباربخشی به نتایج کیفی در تحقیق حاضر از معیارهای ارزشیابی لینکلن و گابا استفاده شد و به منظور تأیید اعتبار ابزار اندازه گیری در بخش کمی، از روش روایی صوری و برای محاسبه ضریب قابلیت اعتماد از آلفای کرونباخ استفاده شد. در بخش کیفی جهت تحلیل اطلاعات از کدگذاری و در بخش کمی از تحلیل اثرات متقاطع و تحلیل اثرات متقابل استفاده شد. یافته ها نشان داد آینده مدیریت سازمان های ورزشی متأثر از 36 عامل می باشد و از بین آن ها 7 نیروی پیشران به نام های سازمان های چندوجهی، تیم سازی، تفکر سیستمی، تصمیم گیری سریع، منعطف و پویا، تقسیم کار جدید با الگوی جدید مدیریتی، تغییر چینش سنتی سازمان های ورزشی و مهارت کار گروهی در ابعاد فراسازمانی بدیل های احتمالی آینده مدیریت سازمان های ورزشی هستند که منجر به تولید دو سناریوی گروه اندیشی و گروه زدگی می شوند. بر این مبنا لازم است مدیران ورزش را برای رویایی رویی با این موقعیت آماده کرد.

با توجه به تهیه طرح های هادی در ایران ، به مدت 5 دهه، انتظار می رود این گونه کوشش ها در شهر های کم جمعیت ما ، به برنامه ریزی دقیق که پیشرفت شهر های میانی ما را تضمین می کند، منجر شود. طرح جامع شهری بیشتر به منظور ترویج ضوابط شهرسازی، کنترل توسعه شهرها، هماهنگ سازی بخش های مختلف شهر و شناخت حوزه های نفوذ شهر تهیه میشود. در این پژوهش تلاش بر آن است تا با مقایسه تطبیقی طرح هادی و جامع دهاقان میزان تحقق پذیری آن، در وجوه جمعیتی، کالبدی و انواع کاربریها بررسی شود. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی می باشد. بررسیها نشان داد تحقق پذیری جمعیتی که زیربنای بقیه کاربریهاست 70 در صد بوده و حدود 7000 نفر از میزان پیشنهادی عقب مانده است. به جز کاربریهای مسکونی ، اداری ـ انتظامی، مذهبی، تجاری، فضای سبز، شبکه راه و کشاورزی بقیه کاربری ها حتی با محاسبه درصد تحقق آن ها با توجه به جمعیت موجود محقق نشده است. که این نشان از عدم توانایی طرح هادی در پیشبرد توسعه بر اساس برنامه ریزی موجود است.محاسبات صورت گرفته طبق روش هلدرن، نشان داد که شهر دارای رشد بی رویه و اسپرال است؛ به طوری که تا حدود 28 سال آینده، محدوده شهر زمین لازم را جهت جذب جمعیت داراست. از جمله عوامل کاهش جمعیت شهر می توان به مهاجرت گسترده مردم، به دلیل عدم وجود فرصت اشتغال ، کاهش گرایش مردم به کشاورزی به علت خشک سالیهای گسترده و نبود صنعت در شهر اشاره کرد.