اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر خود جرحی بدون خودکشی، انگ درونی شده، عاطفه مثبت، عاطفه منفی و علائم شیدایی در بیماران دو قطبی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر خودجرحی بدون خودکشی، انگ درونی شده، عاطفه مثبت، عاطفه منفی و علائم شیدایی در بیماران دوقطبی بود. روش: پژوهش حاضر با استفاده از طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه آزمایش و کنترل انجام شد. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه بیماران دوقطبی بود که در سال 1400 به مراکز مشاوره شهر اصفهان مراجعه کرده و با داروهای تثبیت کننده خلق تحت درمان بودند. نمونه شامل 24 نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش، درمان شناختی- رفتاری را به مدت 12 جلسه 60 دقیقه ای به صورت فردی و هفته ای یک جلسه دریافت کردند، درحالی که گروه کنترل در لیست انتظار بودند. داده های پژوهش با استفاده از مقیاس های خودجرحی سانسون، انگ درونی شده کینگ، عاطفه مثبت و منفی واتسون و شیدایی یانگ گردآوری و به کمک آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه های تکراری) مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که درمان شناختی- رفتاری باعث کاهش معنادار میانگین نمرات پس آزمون و پیگیری خودجرحی بدون خودکشی (p<0.01, F=46.639, η2=0.679)، انگ درونی شده (p<0.01, F=6.460, η2=0.227)، عاطفه منفی (p<0.01, F=8.849, η2=0.287) و علائم شیدایی (p<0.01, F=27.519, η2=0.556) بیماران دوقطبی شد. نتایج نشان داد بین گروه های آزمایش و کنترل در مراحل پس آزمون و پیگیری در خودجرحی بدون خودکشی، انگ درونی شده، عاطفه منفی و علائم شیدایی تفاوت معنادار وجود دارد.متن
Effectiveness of Cognitive-Behavioral Therapy on Non-Suicidal Self-Injury, Internalized Stigma, Positive Affect, Negative Affect and Mania Symptoms in Bipolar Patients
Objective: The objective of the current investigation was to evaluate the efficacy of cognitive-behavioral therapy (CBT) on non-suicidal self-injury, internalized stigma, positive affect, negative affect, and mania symptoms in bipolar patients. Method: This research was conducted using a semi-experimental design of pre-test, post-test, and follow-up with experimental and control groups. The statistical population of this research included all patients with bipolar disorders who had been referred to Isfahan counseling centers in ۲۰۲۱ and were treated with mood stabilizers. The sample included ۲۴ people (۱۸ females, ۶ males) who were selected using available sampling method and were randomly assigned to two experimental and control groups. The control group was placed on a waiting list, while the experimental group received cognitive-behavioral treatment for ۱۲ sessions of ۶۰ minutes each, one session per week. The research data were collected using Sanson's self-injury scale, King's internalized stigma scale, Watson's positive and negative affect scale, and Young's mania scale. Descriptive statistics (mean and standard deviation) and inferential statistics (variance analysis with repeated measures) were used to analyze the data. Findings: The findings of the research showed that the cognitive-behavioral therapy caused a significant decrease in the mean scores of the post-test and follow-up stages for non-suicidal self-injury (p<۰.۰۱, F=۴۶.۶۳۹, η۲=۰.۶۷۹), internalized stigma (p<۰.۰۱, F=۶.۴۶۰, η۲=۰.۲۲۷), negative affect (p<۰.۰۱, F=۸.۸۴۹, η۲=۰.۲۸۷), and mania symptoms (p<۰.۰۱, F=۲۷.۵۱۹, η۲=۰.۵۵۶) in bipolar patients. Results indicated significant differences between experimental and control groups for non-suicidal self-injury, internalized stigma, negative affect and mania symptoms in the post-test and follow-up stages.
تبلیغات
