واکاوی استواری استراتژیک کسب و کارهای فعال در بخش کشاورزی هوشمند ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف این مقاله واکاوی استراتژی های استواری برای کسب وکارهایی است که قصد دارند عملکرد موفقی در آینده بخش کشاورزی هوشمند ایران داشته باشند. بدین منظور با استفاده از یک روش آینده نگاری یکپارچه مبتنی بر سناریوپردازی به استخراج آینده های جایگزین پیش روی کشاورزی ایران برای بازه ده ساله (2032) پرداخته شد. روش های شبکه تجارت جهانی (GBN)، تحلیل اثر متقابل (CIA) و MICMAC به صورت ترکیبی برای این منظور به کار گرفته شدند. چهار پیشران اصلی شناسایی شدند که عبارتند از همکاری و مشارکت از طریق تشکل های قوی، در مقابل گروه های لابی و فشار و همچنین توسعه زیرساخت های فناوری و رشد نوآوری در مقابل عدم بلوغ اکوسیستم نوآوری. با ترکیب معنادار پیشران ها با نظر خبرگان سه مسیر محتمل و معنادار به سوی آینده کشاورزی ایران استخراج شدند: کشاورزی هوشمند، کشاورزی دولتی و کشاورزی سنتی. برای سناریوهای توسعه یافته، مجموعه ای از استراتژی ها با مصاحبه عمیق با خبرگان و همچنین جستجوی کتابخانه ای که بتوانند استواری استراتژیک را در هر سناریویی در 10 سال آینده تضمین کنند واکاوی شدند. نتیجه اصلی در سطح کلان این است که همکاری و مشارکت با توجه به نقش کلیدی در منسجم کردن منابع و قابلیت-ها، نقش اصلی را در شکل دهی آینده کشاورزی ایران و همچنین استواری استراتژیک دارد. نهایتا با به کارگیری دو معیار استواری یعنی امکان پذیری و انعطاف پذیری اقدام به رتبه بندی استراتژی های استواری شد. همکاری های استراتژیک و توسعه نوآوری های کاربردی استوارترین استراتژی و سرمایه گذاری مستقل و توسعه نوآوری های پیشرفته به طور مستقل، ضعیف ترین استراتژی ها شناخته شدند.Exploring the strategic robustness of businesses active in Iran's smart agriculture sector
The purpose of this article is to analyze the robustness strategies for businesses that intend to have a successful performance in the future of Iran's smart agriculture sector. For this purpose, using an integrated foresight method based on scenario development, alternative futures for Iran's agriculture were extracted for a ten-year period (2032). The methods of Global Business Network (GBN), Cross Impact Analysis (CIA) and MICMAC were used. Four main drivers were identified, which are cooperation and participation through Strong national and local institutions, versus lobby and pressure groups, as well as the development of technological infrastructure and innovation growth versus the immaturity of the innovation ecosystem. With the meaningful combination of drivers, three possible and meaningful paths to the future of Iran's agriculture were extracted according to the opinion of experts: smart agriculture, state agriculture and traditional agriculture. For the developed scenarios, a set of strategies were analyzed by in-depth interviews with experts as well as a library search that can guarantee strategic robustness in any scenario in the next 10 years. The main result at the macro level is that cooperation and partnership play a major role in shaping the future of Iran's agriculture, as well as strategic robustness, due to their key role in integrating resources and capabilities. Finally, by applying robustness criteria, the robustness strategies were ranked. Strategic collaborations and the development of practical innovations were the most robustness strategies, and independent investment and the development of advanced innovations were recognized as the weakest strategies.
تبلیغات
