بازخوانی الگوی ارتباطات انسانی دانشجویان فرماندهی و مدیریت انتظامی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
زمینه و هدف: این مطالعه در حوزه مهارت های ارتباط انسانی و با هدف راستی آزمایی شاخص های الگوی ارتباطات انسانی دافوس (مصوب شورای تعالی و تحول دانشگاه علوم انتظامی امین، 1398) و نیز طراحی و تدوین منبعی برای آموزش شاخص مهارت های ارتباط انسانی تدوین شده است. روش: پژوهش به روش کیفی و در چهارچوب تحلیل مضمون انجام شده است. افراد مشارکت کننده مشتمل بر سه طیف بودند: الف) 43 نفر از دانشجویان دافوس سال 1399، دوره 28 که در زمان انجام پژوهش در پنج کلاس مشغول به تحصیل بوده و درس ارتباطات انسانی را می گذرانند؛ ب) استادان درس ارتباطات انسانی (پنج نفر)؛ و ج) کارکنان صف استانی (54 نفر). درمجموع، نوزده نفر برای طیف نخست، سه نفر برای طیف دوم و هفده نفر برای طیف سوم به روش هدفمند تا رسیدن به اشباع نظری انتخاب شدند. داده ها از طریق برگزاری نشست های خبرگی و گروه کانونی مجزا گردآوری شد. در پایان این نشست ها، مدل ارتباطات انسانی دانشجویان دانشکده دافوس احصا و طراحی گردید. یافته ها: در کل پس از بازبینی های متعدد، پانزده شاخص در بُعد فردی، ده شاخص برای بُعد درون سازمانی و پنج شاخص برای بُعد برون سازمانی ارتباطات انسانی احصا شد. نتیجه گیری: الگوی ارتباطات انسانی به دست آمده تحول گرا و پیشرو بوده است و بر اساس مدل طراحی و تصویب شده شورای تعالی و تحول دانشگاه علوم انتظامی امین است. بنابراین لازم است برای ارتقای این ویژگی با اهمیت فرماندهی به این ابعاد و شاخص های آنها توجه ویژه داشته باشیم.Rereading the model of human communication of police command and management students
Background and aim: This study was conducted in the field of human communication skills with the aim of verifying the indicators of the Daffos model of human communication (approved by the Council of Excellence and Development of Amin University of Police Sciences, 2018) and also designing and compiling a resource for training the index of human communication skills. Method: The research was conducted using a qualitative method and within the framework of thematic analysis. The participants consisted of three groups: a) 43 students of Daffodil in 2019, period 28, who were studying in five classes at the time of the research and were studying human communication; b) professors of human communication course (five people); and c) provincial staff (54 people). In total, nineteen people for the first spectrum, three people for the second spectrum and seventeen people for the third spectrum were selected in a purposeful way until reaching theoretical saturation. The data was collected through expert meetings and separate focus groups. At the end of these meetings, the human communication model of Daffodil students was calculated and designed. Findings: In total, after multiple revisions, fifteen indicators in the individual dimension, ten indicators for the intra-organizational dimension and five indicators for the extra-organizational dimension of human communication were counted. Conclusion: The model of human communication obtained has been evolutionary and progressive and is based on the model designed and approved by the Council of Excellence and Transformation of Amin University of Police Sciences. Therefore, it is necessary to pay special attention to these dimensions and their indicators in order to improve this characteristic with the importance of command.