تدوین مدل اضطراب کرونا در دانش آموزان براساس ابعاد روان شناسی مثبت گرا (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

هدف از پژوهش حاضر تدوین مدل اضطراب کرونا در دانش آموزان براساس ابعاد روان شناسی مثبت گرا بود. روش پژوهش توصیفی از نوع مطالعات همبستگی و مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان متوسطه دوره دوم ناحیه سه شهر مشهد در سال تحصیلی 1400-1401 به حجم 983 نفر بود که با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 276 نفر انتخاب شدند. ابزار گرداوری داده های پژوهش پرسشنامه های اضطراب کرونا علی پور و همکاران (1398) و روان شناسی مثبت گرا Arjiel (2011) بود. جهت تجزیه وتحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی از تکنیک های آماری همچون ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان داد که ابعاد روان شناسی مثبت گرا بر اضطراب کرونا دانش آموزان تأثیر منفی و معناداری در سطح 05/0 دارد. نتایج شاخص های مدل برازنده حاکی از برازش مطلوب مدل بود. با توجه به یافته ها، با افزایش میزان شادی، بهزیستی روانی، خوش بینی، خودارزشمندی، امیدواری، مهارت های بین فردی و مسئولیت پذیری، میزان اضطراب کرونا در دانش آموزان کاهش می یابد؛ بنابراین به کارگیری راهبردهایی که موجب افزایش ابعاد روان شناسی مثبت گرا می شود، می تواند اضطراب کرونا ر کاهش دهد.