در پژوهش حاضر به بررسی واکنش بازار به تجدید ارزیابی بنگاه های بورسی در ایران می پردازیم. به این منظور، ابتدا واکنش بازار به خبر تجدید ارزیابی دارایی ها را تخمین می زنیم و سپس به بررسی دلایل احتمالی واکنش بازار به تجدید ارزیابی می پردازیم. تجدید ارزیابی دارایی ها با بهبود برخی نسبت های مالی می تواند دسترسی بنگاه به تسهیلات مالی را بهبود دهد؛ از سوی دیگر افزایش سرمایه از محل تجدید ارزیابی بنگاه ها با انتشار سهام جایزه و در نتیجه، افت قیمت تئوریک سهم همراه است. این افت ظاهری قیمت سهم می تواند به دلیل وجود توهم پولی منجر به اقبال سهامداران شود. به منظور بررسی تاثیر هر یک از این دو عامل، از رگرسیون سطح مقطعی بازده تجمعی غیرعادی هر بنگاه بر روی متغیرهای نماینده از هر عامل استفاده می کنیم. برای فهم بهتر علت واکنش بازار، این مساله را بررسی می کنیم که آیا بنگاه هایی که تجدید ارزیابی کرده اند توانسته اند تسهیلات بیشتری دریافت کنند یا هزینه مالی خود را کاهش دهند. به این منظور از داده تابلویی بنگاه های بورسی بین سال های 1390 تا 1398 در خصوص شدت استفاده از تسهیلات مالی، هزینه مالی، سرمایه گذاری و نسبت بدهی به دارایی استفاده کرده و در یک رگرسیون با در نظر گرفتن اثرات ثابت بنگاه و سال، اثر تجدید ارزیابی دارایی ها بر دسترسی بنگاه به تسهیلات مالی را بررسی می کنیم. طبق یافته ها، کاهش قیمت تئوریک می تواند به عنوان عامل توضیح دهنده ی واکنش بازار در نظر گرفته شود. تخمین های به دست آمده بی تاثیر بودن تجدید ارزیابی دارایی ها بر دسترسی بهتر بنگاه به تسهیلات مالی را نشان می دهند؛ در واقع، فرضیه ی دسترسی بهتر به تسهیلات مالی نمی تواند واکنش بازار را توضیح دهد.
