پژوهش حاضر به بررسی تأثیر استرس ابتلا به کرونا بر حوادث ناشی از کار با نقش میانجی فرسودگی احساسی پرستاران پرداخته است. این پژوهش از لحاظ هدف، بنیادی و از لحاظ نحوه گرد آوری داده ها جزء پژوهش های کاربردی به شمار می رود که به طور مقطعی در سال 1399 انجام شده است. جامعه آماری پژوهش را 510 نفر از پرستاران بیمارستان صنعت نفت تهران تشکیل داده است که از بین آنها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، نمونه ای به حجم 140 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه استاندارد بود که روایی آن علاوه بر روایی صوری توسط روایی همگرا نیز بررسی و تایید شد. روایی همگرا برای استرس ابتلا به کرونا (63/0)، فرسودگی احساسی (0/54) و حوادث ناشی از کار (0/66) محاسبه شد. پایایی پرسشنامه نیز توسط آلفای کرونباخ برای استرس ابتلا به کرونا (0/89)، فرسودگی احساسی (0/87) و حوادث ناشی از کار (0/85) مورد بررسی و تأیید قرار گرفت. در تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و روش مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد استرس ابتلا به کرونا تأثیر مثبت و معناداری بر فرسودگی احساسی و همچنین، بر حوادث ناشی از کار پرستاران دارد. در نهایت ، فرسودگی احساسی پرستاران تأثیر مثبت و معناداری بر حوادث ناشی از کار نشان داده است.
