پژوهش حاضر با هدف متمایز ساختن دانش آموزان با انزوای اجتماعی بالا و پایین از یکدیگر، بر اساس مؤلفه های هوش اجتماعی، قلدری و بهزیستی تحصیلی انجام شد. روش پژوهش حاضر علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم شهر تبریز در سال تحصیلی 99-1398 بود که بر اساس جدول کرجسی و مورگان 365 نفر از آن ها با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس هوش اجتماعی ترومسو (2001)، مقیاس قلدری ایلی نویز (2001)، پرسشنامه بهزیستی تحصیلی تومینین سوینی و همکاران (2012) و پرسشنامه انزوای اجتماعی مدرسی یزدی (1393) استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار 22spss- و آزمون تحلیل تشخیصی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته های تحلیل تشخیصی، منجر به یک تابع تشخیص معنادار شد که طبق این تابع مؤلفه فرسودگی نسبت به مدرسه و قربانی شدن دارای بالاترین توان تمایز بودند (01/0p
