در این مقاله، با استفاده از روش تحلیل روایتی، به بررسی شیوه کسب وکار پنج شرکت بین المللی نفت و گاز (شِورون، اِکسون موبیل، شِل، بی پی و توتال) پرداخته شده است؛ شرکت هایی که توانسته اند به سیاست های توان داخلی کشورهای درحال توسعه تولیدکننده نفت و گاز (نیجریه، آنگولا، ونزوئلا، قزاقستان، برزیل، یمن و اندونزی)، در طی سال های 2000 تا 2012، متناسب با نیاز آن ها پاسخ دهند. این فعالیت ها شامل تدوین راهبرد هایی بر اساس توان داخل است که از طریق برنامه ها و ابتکارات توسعه ای به منظور استفاده از تأمین کنندگان و نیروی کار کشور میزبان اجرا می شود. این قبیل فعالیت ها و روایت ها، با هدف برقراری ارتباط، به منظور انعکاس ضمنی زمینه ای است که بتوان در آن اثربخشی سیاست های توانمندی در توسعه اقتصادی را قابل سنجش کرد. در کنار توجه به ادبیات گسترده این حوزه، با مقایسه این فعالیت ها در بین اقدامات انجام شده در پنج شرکت بین المللی نفت و گاز، چهار راهبرد که به توجیه شیوه کسب وکار شرکت های بین المللی نفت و گاز می پردازند تعیین و تجزیه و تحلیل شدند: 1. مشارکت مستقیم برای بازنگری در الزامات توان داخل مدنظر دولت ها؛ 2. چارچوب انطباق قانونی؛ 3. کسب وکار با هدف دنبال کردن راهبرد هایی با توان داخل؛ 4. ابتکارات و فعالیت های مسئولیت اجتماعی مشارکتی. نتایج تحقیق نشان دهنده تأثیر پیامدهای سیاستی بر توسعه توان داخلی در کشورهای درحال توسعه تولیدکننده نفت است.
