پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر انطباق پذیری مسیر شغلی بر سکون زدگی در مسیر پیشرفت شغلی با تبیین نقش میانجی تناسب فرد شغل و تناسب فرد سازمان انجام می شود. این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و به صورت توصیفی پیمایشی اجرا می شود. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان شرکت ملّی مناطق نفت خیز جنوب تشکیل می دهند که با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه مورگان تعداد 356 نفر به دو روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی و غیراحتمالی در دسترس به عنوان نمونه انتخاب می شوند. نتایج تحلیل داده ها با استفاده از مدل سازی معادله های ساختاری نشان می دهد که انطباق پذیری مسیر شغلی، تناسب فرد شغل و تناسب فرد سازمان بر سکون زدگی در مسیر پیشرفت شغلی اثر مثبت و معناداری دارد. همچنین، انطباق پذیری مسیر شغلی از طریق نقش میانجی تناسب فرد شغل و تناسب فرد سازمان بر سکون زدگی در مسیر پیشرفت شغلی اثر منفی و معناداری دارد.
