هدف از پژوهش حاضر تحلیل فساد ورزشی در بازه زمانی 1386 تا 1396 در ایران است. در این پژوهش از روش اسنادی با رویکرد تحلیل محتوا استفاده شده است. واحد تحلیل، گزارش های رسانه های رسمی داخلی بود که با کلیدواژه موضوع فساد ورزشی، مورد جستجو قرار گرفتند. بر اساس مدل تسپ واکاوی فعالیت های مفسدانه در چهار سطح بررسی شد. سطح نخست انواع فساد را شامل می شود، که در مجموع 12 مورد شناسایی و از بین آن ها، دوپینگ با 34 درصد بیشترین میزان را نشان داد. در سطح دوم فعالیت قرار دارد که افراد درگیر در فساد را بیان می کند. نتایج در سطح سوم یا بخش، نشان داد که 24 ورزش مختلف به صورت مستقیم درگیر فساد شده اند که از این بین ورزش فوتبال با 933 مورد در گزارش های رسانه ها بیشترین وقوع فعالیت های مفسدانه را داشته است. و در سطح چهارم هم لیگ برتر، پایه ها، لیگ دسته یک، جوانان، و لیگ های دو و سه به ترتیب بیشترین میزان از درگیری با فساد را داشتند. بررسی ده ساله رسانه های کشور نشان داد که فساد در سال های اخیر با تنوع کم سابقه ای به سرعت در حال افزایش است. مبارزه واقعی با این پدیده، از رهگذر انعکاس اخبار و اطلاعات به شیوه حرفه ای و غیر مغرضانه محقق می شود. رسانه ها با خبررسانی و افشاگری، از چنان ظرفیتی برخوردارند که می توانند فضا را برای متخلفان ناامن کرده و بساط بسیاری از بسترهای ناپاک را در ورزش کشور از بین ببرند.