کیفیت برنامه های آموزشی به ویژه خدمات آموزشی و به تبع آن رضایت یادگیرندگان در آموزش مجازی عنصر مهمی در خصوص ترک تحصیل یادگیرندگان و یا ماندگاری آنان در سیستم آموزشی است. از طرفی ارتقاء وضعیت کیفی خدمات آموزشی نیازمند بررسی مستمر است. از این رو مطالعه وضعیت آموزش عالی مجازی از لحاظ خدمات آموزش ارایه شده در ایران هدف اصلی این بررسی است. در این پژوهش از دو روش اسنادی و پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانشجویان، اساتید و صاحبنظران در مراکز آموزش عالی مجازی است. حجم نمونه در بخش اساتید و صاحبنظران 60 نفر و در بخش دانشجویی با کمک فرمول عمومی کوکران، 400 نفر به دست آمد و به منظور دسترسی به جامعه آماری دانشجویان مورد نظر از روش نمون هگیری تصادفی ساده استفاده شد. ابزار جم عآوری اطلاعات پرسشنامه است که از اعتبار صوری برخوردار است و پایایی آن نیز 0.70 به دست آمد. نتایج آزمون تی تک نمونه نشان داد که در مجموع وضعیت کیفی آموزش عالی مجازی از لحاظ نحوه یاددهی-یادگیری، محتوای تولید شده و دسترسی به محتوا، دسترسی به اساتید مناسب است اما از دیدگاه دانشجویان وضعیت کیفی آموزش عالی مجازی از لحاظ خدمات آموزشی اساتید نامطلوب است. در مجموع با توجه به یافته های تحقیق کیفیت خدمات آموزشی در آموزش مجازی کشور مطلوب است.
