هدف این پژوهش بررسی تأثیر نگر ش دانشجویان مهندسی آموزش الکترونیکی دانشگاه فردوسی مشهد بر مشارک ت آنان در مح یط آموزش الکترونیکی م یباشد . روش پژوهش توصیفی پیمایشی و جامعه آماری آن شامل دانشجویان مهندسی دختر و پسر دوره های آموزش - الکترونیکی فیزیک و معادلات دیفرانسیل دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی 1389 1390 است. بررسی به شیوه نمونه گیری و روش طبقه ای تصادفی انجام گرفته است. به منظور بررسی نظامند نگرش دانشجویان، از پرسشنامه نگر ش و پرسشنامه مشارکت ال دی قایدی استفاده گردید. یافته ها در این مطالعه نشان داد که بین نگرش مثبت و منفی دانشجویان مهندسی دوره ها ی الکترونیکی فیزیک و معادلات دیفرانسیل د ر میزان مشارکت آنان در محیط های آموزش الکترونیکی تفاوت معناداری وجود دارد. به این ترتیب که دانشجویان با نگرش مثبت بیشتر، مشارکت بیشتری دارند. همچنین از نظر جنسیت نیز تأثیر ی ب ر نگرش مثبت و منفی و روش تدریس ریاضی و معادلات دیفرانسیل دیده نشد. در ی ادگیری مشارکتی نیز تفاوتی بین دختران و پسران نبوده است. علاوه بر آن بین میزان مشارکت با توجه به روش تدریس مثبت و منفی نیز تفاوت معناداری وجود دارد.