نقش میانجی گری خودکارآمدی تحصیلی در رابطه بین سبک های فرزندپروری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

هدف از انجام پژوهش حاضر پیش بینی پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی براساس سبک های فرزندپروری دانش آموزان دبیرستانی شهر دوشنبه تاجیکستان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانش آموزان پایه متوسطه در نیم سال تحصیلی اول 1391-1390 در شهر دوشنبه به تعداد 10000 نفر بود که از میان آن ها 300 نفر از 6 دبیرستان که شرایط ورود به پژوهش را دارا بودند به روش نمونه برداری چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سبک های فرزندپروری بامریند (۱۹۹۱) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر، مادوکس، مرکاندانت، پرینتس- دان، جاکوبز و همکاران (۱۹۸۲) و معدل های دانش آموزان بود. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده گردید. نتایج نشان دادسبک فرزندپروری دموکرات (۵۰۸/0=β، 001/0=P)، سبک فرزندپروری دیکتاتورمآبانه (۱۳۲/۰-=β، 0۱۶/0=P) و سبک فرزندپروری سهل گیرانه (۱۳۵/۰-=β، 001/0=P) پیشرفت تحصیلی را پیش بینی می کنند. سبک فرزندپروری دموکرات (۴۰۵/0=β، 001/0=P)، سبک فرزندپروری دیکتاتورمآبانه (۳۲۱/۰-=β، 0۰۱/0=P) و سبک فرزندپروری سهل گیرانه (۱۱۳/۰-=β، 001/0=P) خودکارآمدی را پیش بینی می کنند. با توجه به نتایج به دست آمده، تدوین برنامه های آموزشی مؤثر و ارائه روش های مشاوره به خانواده جهت استفاده از بهترین سبک فرزندپروری به منظور افزایش پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی در بین خانواده ها پیشنهاد می گردد.