هدف از پژوهش حاضر پیش بینی اهمال کاری تحصیلی بر اساس سرمایه روان شناختی با میانجی گری بهزیستی روان شناختی، هیجانی و اجتماعی در دانشجویان بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی و جامعه ی آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی در سال تحصیلی 95-96 بود. چهارصد و بیست شرکت کننده به روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و مقیاس های اهمال کاری تحصیلی (سواری، 2011)، ﺗﺎب آوری (کونور و دیویدسون ،2003)، جهت گیری زندگی (شییر و کارور، 1992) و امید (اسنایدر و همکاران، 1991) و ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ جامع (جوشن لو، رستمی و نصرت آبادی، 1385) را که دارای بخش های هیجانی، روان شناختی و اجتماعی بود، تکمیل کردند. داده ها با روش مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافته ها بیانگر این است که همه ی شاخص های برازندگی با داده های گردآوری شده برازش دارند. اثر کل سرمایه روان شناختی بر اهمال کاری تحصیلی منفی و معنادار و اثر سرمایه روان شناختی بر بهزیستی هیجانی، روان شناختی و اجتماعی مثبت و معنادار بود. اثر مستقیم بهزیستی روان شناختی بر اهمال کاری معنادار و همچنین اثر غیرمستقیم سرمایه روان شناختی بر اهمال کاری به واسطه ی بهزیستی روان شناختی، هیجانی و اجتماعی معنادار بود. توصیه می شود روان شناسان تربیتی و مشاوران تحصیلی برای کاهش اهمال کاری در دانشجویان برنامه آموزشی مناسبی را تدوین کرده و راهکارهای ارتقاء تاب آوری، خوش بینی، امید و بهزیستی اجتماعی، روان شناختی و هیجانی را به آنان آموزش دهند.
