این مطالعه به مقایسة تأثیر دو نوع بازخورد مکتوب صورت محور (بازخورد اصلاحی مستقیم و توضیحات فرازبانی که به کل کلاس داده می شود) بر صحت و درستی به کار بردن جملة شرطی نوع سوم و حروف تعریف نامعین توسط زبان آموزان ایرانی می پردازد. در هر دو نوع بازخورد، یک بار فرصت بازنویسی به زبان آموزان داده شد و در بار دیگر چنین فرصتی به آن ها داده نشد. صحت و درستی در نوشتارهای جدید زبان آموزان سنجیده شد. بازخورد، منجر به افرایش صحت و درستی نوشتار در خصوص جملات شرطی غیر واقعی گردید. در این پژوهش نشان داده شد که کارآیی و اثر بخشی بازخورد اصلاحی مستقیم، طولانی مدت تر از توضیحات فرازبانی می باشد. همچنین دادن فرصت برای باز نویسی، تأثیر بازخورد را افزایش داد. در کل، در این مطالعه نشان داده شد که بازخورد اصلاحی مستقیم همراه با دادن فرصت برای بازنویسی، مؤثرترین نوع بازخورد می باشد.
نتایج حاکی است چنانچه بازخورد مکتوب صورت محور، دربارة چند ویژگی باشد که پیچیدگی و برجستگی آن ها متفاوت باشد، به احتمال قوی، زبان آموزان بر ساختاری تمرکز خواهند نمود که کمک بیشتری به فهم معنای کلی متن می کند. نتایج همچنین نشان داد که اصلاح مستقیم خطا و اشتباهات زبان آموزان، در رابطه با ساختارهای نحوی پیچیده، سودمندتر از دادن توضیحات فرازبانی در آن خصوص است.
