شبکه اجتماعی زنان و مردان و اعتماد به پلیس مورد مطالعه شهر اصفهان (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

زمینه و هدف: اعتماد سنگ بنای تعاملات اجتماعی و تسهیل کننده روابط اجتماعی است. اعتماد عام به اصحاب تخصص یکی از مؤلفه های سرمایة اجتماعی جدید محسوب می شود که پایة اصلی حیات اجتماعی است. بر اساس دیدگاه شبکه، روابط و پیوندها به عنوان سرمایه اجتماعی محسوب می شوند و فرد از طریق آن ها به منابع و حمایت های موجود در شبکه دسترسی مییابد. به دلیل آن که اعتماد به پلیس، تسهیل کنندة کنش ها و انتظام بخش حیات اجتماعی است، با این توصیف مطالعه و شناخت وضعیت موجود اعتماد به پلیس با توجه به شبکه اجتماعی زنان و مردان در شهر اصفهان از اهداف اساسی این مقاله به شمار می رود. سؤال اصلی مقاله این است که وضعیت موجود اعتماد به پلیس با توجه به شبکه های اجتماعی در شهر اصفهان چگونه است؟ روش تحقیق: در این مقاله بر اساس روش نظری کلمن، پکستن، گیدنز، فوکویاما، ولمن، و وبر به مطالعه شبکه اجتماعی زنان و مردان و اعتماد به پلیس پرداخته شده است. این تحقیق با روش پیمایشی در سال 1390 در شهر اصفهان انجام شده است. زنان و مردان 18ساله و بیشتر ساکن شهر اصفهان جامعه آماری این تحقیق را تشکیل می دهند. بر اساس فرمول، حجم نمونه تعداد 300 نفر برآورد شده است. اطلاعات با استفاده از ابزار پرسشنامه جمع آوری شده است. یافته ها: موقعیت طبقاتی افراد مورد مطالعه در میزان اعتماد آنان به پلیس، تعیین کننده بوده است. بیشترین تعداد پاسخ گویان متعلق به پایگاه اقتصادی – اجتماعی پایین، بالاترین اعتماد اجتماعی به پلیس را به خود اختصاص داده اند. بین ویژگی های شبکه اجتماعی و اعتماد به پلیس تفاوت معنادار وجود دارد. زنان عموماً بیش از مردان دارندة شبکه های همگون هستند و بیشتر بر خویشاوندان به عنوان اعضای شبکه، تکیه میکنند. نتیجه گیری : نتایج تحلیل رگرسیون چند گانه نشان میدهد که از بین تمام متغیرهایی که وارد معادله شده اند، متغیرهای شبکه عاطفی، تحصیلات و درآمد، به ترتیب بیشترین تأثیر را بر اعتماد به پلیس ایفا می کنند و از همین رو معادله باقی مانده اند.