اقتصاد مسکن یکی از شاخه های جوان علم اقتصاد است. طی سال های اخیر به دلیل توسعه بازار مسکن در کشور و وجود نوسان های شدید در میزان عرضه و تقاضای این کالا و تأثیرات مستقیم و غیرمستقیم این بخش بر سایر بخش های اقتصادی لزوم برنامه ریزی دقیق و حساب شده به منظور اتخاذ سیاست های سرمایه گذاری در این بخش را امری ضروری و اجتناب ناپذیر ساخته است. این تحقیق در پی آن است تا به طراحی یک مدل و با توجه به شرایط ریسک، عدم قطعیت و وجود نوسان های موجود در بازار عرضه و تقاضای مسکن، الگویی بهینه در جهت تعیین اولویت و امکان سنجی اقتصادی برای سرمایه گذاری در این بخش را به سرمایه گذاران و فعالان در این عرصه معرفی نماید. این تحقیق در سه سناریو (خوشبینی، بدبینی و عدم قطعیت به شرایط بازار مسکن) هدف خویش را مورد بررسی قرار می دهد. مدل مورد استفاده در این تحقیق روش تصمیم گیری چند شاخصه فازی می باشد. این تحقیق در خصوص تمام استان های کشور و طی دوره زمانی (1387-1377) صورت پذیرفته است. نتایج این تحقیق شامل تعیین شاخص سرمایه گذاری برای هر استان و ترتیب اولویت و سطح بندی استان های کشور در بخش مسکن می باشد، همچنین نتیجه نهایی این تحقیق حاکی از آن است که با در نظر گرفتن شرایط عدم قطعیت و نوسان های بازار، الگوی فعلی سرمایه گذاری در بخش مسکن در استان های کشور بهینه نبوده و نیاز به تعدیل در درصدها و مقادیر سرمایه گذاری می باشد.
