خانواده پژوهی

ایدز بیماری مهلکی است که تاثیر عمیقی بر زندگی مبتلایان به این بیماری می گذارد. پژوهش حاضر طرح ریزی شده است تا به بررسی کیفیت زندگی در زنان مبتلا به این بیماری در شهر تهران بپردازد. این مطالعه از نوع توصیفی و پیمایشی و بر روی 112 بیمار زن ایدزی انجام گرفت. از پرسشنامه کیفیت زندگی چند بعدی مربوط به بیماران ایدزی (MQoL-HIV) جهت ارزیابی کیفیت زندگی در زنان مبتلا به بیماری ایدز و از پرسشنامه های نگرش های مذهبی، رضایت زناشویی انریچ، GHQ، تجارب زندگی (LES) جهت شناخت عوامل مرتبط با کیفیت زندگی استفاده شد. نتایج نشان داد که 17% این زنان دارای کیفیت زندگی خیلی پایین، 8/51% دارای کیفیت زندگی پایین و 2/31% دارای کیفیت زندگی متوسط بودند. علاوه بر این، مشخص گردید که کیفیت زندگی در زنان مبتلا به ایدز برحسب طول مدت ابتلا، وضعیت روانی، استرس های محیطی، اعتقادات مذهبی و رضایت زناشویی دارای رابطه معنادار می باشند، اما برحسب نحوه ابتلا و سن دارای رابطه معنادار نمی باشد.

رفتار جنسی جنبه مهمی از کیفیت زندگی زناشویی است. افراد رفتار جنسی خود را در متن یک نظام جنسیتی شکل می دهند. آن ها طرحواره های نقش جنسیتی خود را به عنوان مجموعه ای از کلیشه های فرهنگی مشترک که بر رفتار جنسی آن ها تاثیر می گذارد کسب می کنند. هدف این مطالعه مقایسه رفتار جنسی و چگونگی تاثیرپذیری آن از طرحواره های نقش جنسیتی در دو گروه از دانشجویان متاهل است. این مطالعه، مطالعه ای توصیفی و تحلیلی است و آزمودنی های مورد مطالعه را 60 دانشجوی متاهل (30 دانشجوی زن و 30 دانشجوی مرد) تشکیل داده اند که با روش تصادفی ساده از میان کلیه دانشجویان متاهل در خوابگاه دو دانشگاه انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارتند از: آزمون نقش جنسی بم، آزمون تجارب شخصی و پرسشنامه اطلاعات فردی. یافته های حاصل براساس آزمون های آماری t و مجذور کا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که تفاوت معنی داری از لحاظ نمره کلی در رفتار جنسی بین دانشجویان مرد و زن وجود ندارد (05/0،p<58 df=، 45/0t=). اما در برخی از زمینه های اختصاصی تر مثل ارگاسم (05/0p<، 1df=، 97/17=χ2) و احساس آزردگی و رنجش از همسر (05/0p<،1 df=، 96/14= (χ2 تفاوت معنی داری بین زنان و مردان دانشجو وجود دارد. یافته ها هم چنین حاکی از این است که طرحواره های نقش جنسیتی در زنان (نه در مردان) بر رضایت مندی از رفتار جنسی تاثیر دارد (05/0p<، 3 df=، 28/8 = (χ2. نتایج بر اساس یک مدل جدید درباره رفتار جنسی زنان مورد بحث قرار گرفته است.

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر نوبت کاری بر رضامندی زناشویی پرستاران زن و متغیرهای پیش بینی کننده رضایت زناشویی آنان اجرا گردید. روش پژوهش از نوع علی ـ مقایسه ای است که نمونه آماری آن به طور مساوی از بین پرستاران شاغل در نوبت شب و پرستاران روزکار از 6 بیمارستان، شامل 2 بیمارستان دانشگاهی، 2 بیمارستان خصوصی و 2 بیمارستان نظامی، به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند و رضامندی زناشویی 10 نفر از پرستاران شاغل در نوبت شب و 10 نفر از پرستاران شاغل در نوبت روز هر یک از بیمارستان ها شامل 120 پرستار زن با پرسشنامه 115 ماده ای «انریچ» مورد اندازه گیری قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با روش های آماری t برای گروه های مستقل و تحلیل مسیر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در دو مؤلفه «روابط جنسی» و «نظارت مالی» در سطح معناداری 02/0 زنان پرستار شب کار به طور میانگین پایین تر هستند. نتایج نشان دهنده این است که افراد در گذار زمان با این پدیده منطبق شده اند و اکنون نوبت کاری تاثیرات خود را در مواردی که نیاز بیشتری به نزدیکی فیزیکی همسران است، می گذارد. تحلیل مسیر نشان داد که نوبت کاری دارای اثر مستقیم با ضریب 09/0 و اثر غیرمستقیم از طریق «ارتباط» و تاثیر آن بر «رابطه جنسی» و «نظارت مالی» برابر با 08/0 است که در نتیجه اثرات مستقیم و غیرمستقیم نوبت کاری بر رضایت زناشویی 17/0 است. این نتایج لزوم بررسی آموزش نوبت کاران در زمینه روش های مدیریت زمان برکاهش تاثیرات منفی نوبت کاری را نشان می دهد.

هدف اصلی این پژوهش بررسی نقش تحصیلات والدین بر خوداثرمندی1 اجتماعی، تحصیلی، هیجانی و جسمانی دختران و پسران نوجوان است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه و پیش دانشگاهی شهر تهران در سال تحصیلی 84 ـ 1383 است. نمونه پژوهش شامل 946 نفر (471 دختر و 475 پسر) از شمال، جنوب، مرکز، شرق و غرب تهران می باشد که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ویژگی های دموگرافیک، پرسشنامه خوداثرمندی کودکان و نوجوانان و پرسشنامه خوداثرمندی جسمانی نوجوانان بود. داده های حاصل از این پژوهش با روش تحلیل واریانس چندمتغیره و آزمون تعقیبی توکی مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که نقش تحصیلات پدر و مادر بر حیطه های مختلف خوداثرمندی دختران معنی دار است و تفاوت معنی داری بین خوداثرمندی اجتماعی، تحصیلی، هیجانی، جسمانی دختران دارای والدین کم سواد و باسواد (از دیپلم به بالا) وجود دارد. اما این موضوع در مورد پسران صدق نمی کند بدین معنی که نقش تحصیلات پدر و مادر بر حیطه های مختلف خوداثرمندی پسران معنی دار نیست.

پژوهش حاضر، تاثیر آموزش شناختی ـ رفتاری زوجین در کاهش گرایش به مواد مخدر در بیماران وابسته به مواد مخدر تریاکی را مورد بررسی قرار می دهد. برای انجام این پژوهش از بین معتادانی که به بخش ترک اعتیاد بیمارستان نور اصفهان مراجعه کردند، تعداد 30 زوج (زن و شوهر) به طور تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شده، به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (در هر گروه 15 زوج) تقسیم شدند. آن گاه آموزش شناختی ـ رفتاری زوجین در طی هشت جلسه (دو ساعته) هفته ای یک جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا شد ولی گروه کنترل آموزش خاصی در این زمینه دریافت نکرد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه گرایش به مصرف مواد بود که بر روی دو گروه به عنوان پیش آزمون اجرا و در نهایت از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها بیانگر این بود که میانگین نمرات دو گروه دارای تفاوت معنی دار در سطح 05/0P< می باشد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش شناختی ـ رفتاری زوجین توانسته در کاهش گرایش به مواد مخدر تریاکی در افراد گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل مؤثر واقع شود.

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی گروه درمانی به شیوه تحلیل تبادلی بر رضایت زناشویی زوج ها بود. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیه زوج های مراجعه کننده به کلینیک ها و مراکز خدمات روان شناختی و مشاوره سطح شهر اصفهان جهت دریافت کمک های تخصصی در زمینه مسائل زناشویی بود. با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای، ابتدا 4 مرکز خدمات روان شناختی انتخاب گردید، سپس تعداد 16 زوج به طور تصادفی از میان مراجعه کنندگان به این مراکز انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. در نهایت پس از ریزش اولیه، هر یک از گروه ها متشکل از 6 زوج بود. گروه آزمایشی تحت 8 جلسه 2 ساعته درمان به شیوه تحلیل تبادلی قرار گرفت؛ گروه گواه هیچ گونه درمانی دریافت نکرد. ابزار اندازه گیری در این پژوهش دو پرسشنامه «شاخص رضایت زناشویی» و «مقیاس سازگاری دونفری» بود. بر اساس نتایج بدست آمده، رضایت زناشویی مردان، زنان و به طور کلی زوج های گروه آزمایشی به طور معنی داری نسبت به گروه گواه در مرحله پس آزمون و پی گیری افزایش نشان داد (05/0P<).