بحران الگوی حکمرانی سنتیِ فضای مجازی در عصر دوفضایی شدنِ تشدید شده ی فرهنگ پسا-کرونایی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در این مقاله پس از طرح نظریه دو فضایی شدن فرهنگ سعیدرضا عاملی و تبیین اهمیت آن در چارچوب نظریات نوین ارتباطی پساتلویزیونی در دهه 1990 میلادی از لازارد به تامپسون، تحول در اندیشه کاستلز متقدم به کاستلز متأخر و آلن تورن، و تبیین الگوی حکمرانی سنتی فرهنگ در جمهوری اسلامی در دوران پس از جنگ در دوران تک فضایی منبری-تلویزیونی، استدلال می شود که دو فضایی شدن تشدید شده فرهنگ در دوران کرونایی الگوی حکمرانی سنتی فرهنگ که به حکمرانی کنونی فضای مجازی تسری یافته را دچار بحران کرده است. در چنین شرایطی پافشاری بر الگوی حکمرانی سنتی در شرایط دو فضایی شدن تشدید شده فرهنگی با ایجاد گسست در فرهنگ دو فضایی شده به وخیم تر شدن مشکل انجامیده است. بر همین اساس پیشنهاد این مقاله بازسازی نوین الگوی حکمرانی در ساخت جدید دوفضایی شده است که در فرم و محتوا باید در تمایز اساسی از الگوی سنتی مدیریت فرهنگی ایجاد شود. بر خلاف ویژگیهای خاص الگوی حکمرانی سنتی فرهنگ از قبیل سلسله مراتبی، متمرکز، مونولوگی و ایستا بودن، الگوی نوین حکمرانی فضای مجازی باید بر ویژگیهای متناسب با شرایط جدید یعنی شبکه ای بودن، خودمختار بودن، سیال بودن و زمان و مکان نااقلیدسی تکیه کند. این مقاله در انتها به ترسیم خطوط راهبردی چنین تحولی خواهد پرداخت.Crisis of Traditional model of virtual sphere governance in corona age of resonated dual spacization of culture and an alternative strategy
تبلیغات
