تجربه بیماران سرطانی در گسست زیست جهان ها و پیوستگی میان ذهنیت اجتماعی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
سرطان پدیده ای اجتماعی است. واقعیت اجتماعی سرطان متکثر و برخاسته از فهم و تجربه افراد درگیر با آن است. این پژوهش باهدف فهم معنای سرطان در ذهنیت افراد، بر پایه 43 مصاحبه عمیق و نیم ساخت یافته (10 بیمار سرطانی، 10 نفر از اعضای خانواده و 23 نفر از اعضای گروه درمان پرستار، پزشک سرطان شناسی و روان پزشک و روان شناس)، در مرکز اصلی درمان سرطان شهر اصفهان نوشته شده است. رویکرد پژوهش پدیدارشناسی و در ترکیب با جامعه شناسی تفهمی، روش پژوهش مطالعه کیفی اساسی، شیوه نمونه گیری ترکیبی از نمونه گیری هدفمند و مکمل و ابزار تحلیل، تحلیل مضمونی است. مطالعه روایت های افراد نشان دهنده پنج مضمون پذیرش سرطان از سوژگی تا تغافل، ابژگی بدن بیمار و بازتعریف نظم زندگی روزمره، دوگانه خانه/ بیمارستان و درهم ریختگی فضاها و روابط اجتماعی بیمار، خود بیگانگی بیمار ذیل اقتدار دیگری پزشک و بیمار به مثابه کلیتی یکپارچه در الگوی مراقبت پرستاری است. به طورکلی، هرچند روایت ایرانی از سرطان خاص بودگی های خود را دارد، اما بافهم جهانی از سرطان سازگار بوده که در آن، برساخت میان ذهنیت غالب پیرامون سرطان، بیش از آن که از علم پزشکی و اقتدار آن متأثر باشد از تصویر سرطان در فهم عامه تأثیر می پذیرد که بازتولیدکننده انگاره بنیادین سرطان به مثابه نیستی و مرگ است.Cancer Patients’ Experience Concerning the Rupture of Lifeworlds and the Continuity of Social Intersubjectivity
Cancer is a social phenomenon with plural social realities arising from the experience and comprehension of people engaged with it. This research is conducted based on 43 in-depth, semi-structured interviews (with 10 cancer patients, 10 family members, and 23 healthcare staff including nurses, oncologists, psychiatrists, and psychologists) in Isfahan’s major cancer treatment center. The approach of the study is phenomenology accommodated by interpretive sociology, the method is basic qualitative research, the sampling technique is purposive combined with complementary, and the analytical technique is thematic analysis. The analysis of people’s narratives is conductive to five themes of dealing with cancer from laxity to subjectivity, patient’s bodily objectivity in redefining the daily life order, the binary of home/hospital and the patient’s spatial and social bewilderment, patient’s alienation under the other’s authority of the physician, and patient as an integrated whole in the nursing care system. Overall, while the Iranian narrative has its own particularities, it complies with the universal intersubjective comprehension of cancer in which the dominant intersubjective construct about cancer is rather shaped by the popular comprehensions (Reconstructing the basic idea of cancer as death and mortality) than the physicians’ authority.
تبلیغات
