مدل بروز خودشیفتگی رهبران بر پایه روش مدلسازی ساختاری تفسیری مورد مطالعه: سازمان های دولتی (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

هدف: پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل بروز خودشیفتگی رهبران و طراحی مدلی به منظور نشان دادن چگونگی شکل گیری این پدیده انجام پذیرفت. طرح پژوهش/ روش شناسی/ رویکرد: پژوهش حاضر از نوع پژوهش های آمیخته (با رویکرد کیفی و کمّی) است که از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری اطلاعات پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل خبرگان دانشگاهی و مدیران ارشد سازمان های دولتی هستند که با استفاده از روش نمونه گیری گلوله برفی و بر اساس اصل کفایت نظری اعضای نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده در بخش کیفی مصاحبه نیمه ساختار یافته و در بخش کمّی پرسشنامه است. در این پژوهش، برای تحلیل داده ها در بخش کیفی از روش کدگذاری و نرم افزار Atlas.ti و برای تحلیل کمّی از روش مدل سازی ساختاری تفسیری بهره گرفته شد. یافته ها: یافته های پژوهش مشتمل بر ارائه مدل شکل گیری خودشیفتگی رهبران در چهار سطح عوامل زمینه ساز، عوامل رفتارساز، بروز پدیده خودشیفتگی، و پیامدهای خودشیفتگی رهبران است. در خصوص تشریح مدل باید ابراز داشت که در سطح اول، عوامل زمینه ساز قرار دارند که باعث ایجاد رفتارهای شکل دهنده خودشیفتگی می شوند. این رفتارها که در سطح دوم ظهور می یابند، باعث شکل گیری ابعاد اصلی خودشیفتگی رهبران می شوند. در نهایت، در سطح پایانی الگو که برایند مراحل پیشین است، پیامدهای خودشیفتگی رهبران شامل تمرکز در تصمیم گیری، رهبری مغرورانه، مدیریت خودکامه، تحکم بی منطق، و تضعیف توانش فکری و عقلانی رهبر می شوند. ارزش/ اصالت پژوهش: این پژوهش یکی از جدیدترین پدیده های سازمانی تحت عنوان خودشیفتگی رهبران را مورد مطالعه قرار می دهد و مدلی را در جهت چگونگی شکل گیری آن ارائه می کند که مدیران و رهبران سازمانی را نسبت به چگونگی پیدایش این عارضه آگاه می سازد. پیشنهادهای پژوهشی/ اجرایی: با توجه به مدل شکل گیری خودشیفتگی رهبران که در پژوهش حاضر تشریح شده است، این پژوهش پیشنهادهایی را در جهت جلوگیری از شکل گیری عارضه خودشیفتگی رهبران و زیان هایی که این پدیده در سطح فردی و سازمانی به بار می آورد، ارائه می نماید.

متن