آرشیو

آرشیو شماره ها:
۵۹

چکیده

مقدمه: انسان ها طی دوران زندگی با طیف گسترده ای از اختلالات جسمی روبرو هستند که برخی از این اختلالات جسمی، منجر به مشکلات روانشناختی در فرد و اطرافیان می گردد. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان فراشناختی بر پریشانی روانشناختی و سندرم شناختی- توجهی همسران بیماران مبتلا به تومور مغزی انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش را همسران بیماران مبتلا به تومور مغزی ساکن شهر تبریز در سال 1399 تشکیل داد. نمونه مورد مطالعه شامل 30 نفر بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و مداخله جایگزین شدند. همسران گروه مداخله 8 جلسه 45 تا 60 دقیقه ای از درمان فراشناختی برخوردار گردیدند. داده ها با استفاده از مقیاس سندرم شناختی- توجهی (CAS-1) و پریشانی روانشناختی کسلر، قبل و یک هفته بعد از مداخله جمع آوری و با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیری و در نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین گروه های آزمایش و کنترل بعد از مداخله در متغیرهای سندرم شناختی- توجهی با حجم اثر 97% و پریشانی روانشناختی با حجم اثر 82% تفاوت معناداری (0.01>p ) وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به تأثیر درمان فراشناختی در بهبود سندرم شناختی- توجهی و پریشانی روانشناختی همسران بیماران مبتلا به تومور مغزی، اجرای مداخلات فراشناختی می تواند زمینه را برای بهبود روان شناختی این افراد فراهم نماید.

متن

The effectiveness of metacognitive therapy on psychological distress and cognitive-attention syndrome in spouses of brain tumors patients

Abstract Introduction: Humans are faced with various physical disorders throughout their life, some of which lead to psychological problems for them and others around them. Therefore, the aim of this study was to determine the effectiveness of metacognitive therapy on psychological distress and cognitive-attention syndrome in the spouses of patients suffering from brain tumors. Method: The present study was semi-experimental with a randomized controlled trial design. The study population consisted of the wives of patients with brain tumors living in Tabriz in ۲۰۲۰. The study sample of ۳۰ individuals was randomly divided to experimental  and control groups. The spouses of the experimental group received ۸ sessions of ۴۵ to ۶۰ minutes of metacognitive therapy. Data were collected using the Cognitive-Attention Syndrome  Scale (CAS-۱) and Kessler Psychological Distress before and one week after the intervention, and analyzed using multivariate analysis of covariance. Results: The results showed significant differences (p <۰.۰۱) between the experimental and control groups after the intervention for cognitive-attention syndrome with ۰/۹۷ effect size and psychological distress with ۰/۸۲ effect size. Conclusion: Given the positive impacts of metacognitive therapy on cognitive-attention syndrome and psychological distress in the spouses of these patients, applying metacognitive interventions can provide a basis to enhance the psychological health of these individuals.

تبلیغات