یکی از مهم ترین عواملی که باعث پیشرفت تحصیلی می گردد، خوش بینی تحصیلی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش واسطه ای تاب آوری تحصیلی در رابطه بین ساختار هدفی کلاس و خوش بینی تحصیلی در بین دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان پسر مدارس متوسطه دوم شهرستان مرند بود که در سال تحصیلی 1400-1401 مشغول به تحصیل بودند. بر اساس جدول کرجسی و مورگان، تعداد 384 دانش آموز با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های ساختار ادراک شده کلاس درس میدلی و همکاران (1988)، مقیاس خوش بینی تحصیلی اسچننموران و همکاران (2013) و پرسشنامه تاب آوری تحصیلی ساموئلز (2004)استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر و نرم افزار های spss22 وAmos22 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که رابطه بین اهداف تبحری و عملکردی با تاب آوری تحصیلی مثبت و رابطه بین هدف اجتنابی با تاب آوری تحصیلی منفی بود (05/0 P<)، بین تاب آوری تحصیلی و خوش بینی تحصیلی نیز رابطه مثبت معنی داری برقرار بود (05/0 P<). همچنین، اثر غیر مستقیم اهداف تبحری و اهداف عملکردی بر خوش بینی تحصیلی مثبت، اما رابطه غیر مستقیم اهداف اجتنابی با خوش بینی تحصیلی منفی بود (05/0 P<)، با توجه به نتایج به مربیان و دست اندرکاران آموزشی توصیه می شود تا کارگاه های آموزشی افزایش میزان تاب آوری تحصیلی را برای دانش آموزان اجرا نمایند.