مقدمه: جذب و نگهداری مربیان امداد و کمک های اولیه ، و نجات، به عنوان منبع و سرمایه ای سودمند در جامعه حائز اهمیت است. لذا این مقاله به منظور تحقق این هدف، به بررسی مشکلات مربیان از دیدگاه مسئولان آموزش شعب جمعیت هلال احمر استان تهران در طی سال های 1388-1386 پرداخته است. روش ها: این پژوهش از نوع پیمایشی، توصیفی و مقطعی است که در آن از روش اسنادی و کتابخانه ای نیز بهره گرفته شده است. جامعه آماری این تحقیق، شامل تمامی مسئولان آموزش شعب استان تهران طی سال های 1386 تا 1388 و نمونه آماری آن شامل تمام اعضای جامعه آماری بود. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته بود. یافته ها: بر اساس یافته های این پژوهش، سهمیه آموزشی و مربیان بین شعب، به طور مناسب توزیع نشده اند. مشکلات مهمی که مسئولان آموزش شعب در خصوص مربیان بیان داشتند به ترتیب شامل موارد عدم وجود مزایای مناسب اداری برای پرسنل آموزش (سختی کار، اضافه کاری و...)، پایین بودن حق الزحمه مربیان و مدرسان، کافی نبودن تعداد پرسنل آموزش در شعب و کمبود و نامناسب بودن وسایل کمک آموزشی می شد. نتیجه گیری: حفظ و نگهداری مربیان در جمعیت هلال احمر حائز اهمیت است که با بهره گیری از الگوهای مشارکتی می توان به این مهم دست یافت. علاوه بر استفاده از این الگوها، بایستی به مشکلات مربیان نیز توجه داشت.
