زهرا آبجام

مقدمه: جمعیت هلال احمر استان تهران برای دستیابی به نیروی انسانی کارا و کارآمد، اقدام به برگزاری دوره های آموزش کوتاه مدت ضمن خدمت برای کارکنان در سطح استان کرده است تا بدین وسیله کارایی و عملکرد کارکنان خود را ارتقا دهد. به همین منظور، این مقاله درصدد بررسی میزان تأثیر آموزش های ضمن خدمت ویژه کارکنان جمعیت هلال احمر استان تهران در میزان کارایی آنان از سال 86 تا 88 برآمده است. روش ها: در این تحقیق، با توجه به موضوع و اهداف مورد بررسی از روش توصیفی و از نوع پیمایشی به شیوه مقطعی بهره گرفته شده است. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است و جهت دسترسی به واحدهای نمونه (کارکنان) از روش نمونه گیری طبقه ای بهره گرفته شد. تعداد 119 انتخاب و نهایتاً 112 نفر از آنان به پرسشنامه پاسخ داده اند. یافته ها: در مجموع، دیدگاه نمونه مورد بررسی نسبت به "کارایی دوره های آموزش کوتاه مدت ضمن خدمت" در سطح متوسط بود. بر اساس نتایج، 1/5 درصد از تغییرات متغیر وابسته کارایی کارکنان توسط متغیر مستقل دوره های آموزش ضمن خدمت پوشش داده شد. میزان بتای به دست آمده در رگرسیون خطی ساده برای عامل مستقل معادل 226/0 است. نتیجه گیری: تجزیه و تحلیل شغل، بررسی و ارزیابی عملکرد کارکنان در شغل و برگزاری آزمون های مختلف در سازمان ها قابل توجه است

مقدمه: با توجه به آسیب پذیری کشور نسبت به حوادث ، لزوم برنامه ریزی و انجام اقداماتی در راستای کاهش اثرات و پیامدهای آن ضروری به نظر می رسد. یکی از این اقدامات، انجام فعالیت های مطالعاتی در این زمینه می باشد و در این بین استفاده از نظرات و تجربیات امدادگران، آسیب دیدگان و افراد درگیر با حادثه بسیار مؤثر است. لذا در این پ ژوهش در نظر است تا با نظرسنجی از امدادگران، به نقاط ضعف و قوت عملیات امدادی جمعیت هلال احمر در منطقه زلزله زده استان آذربایجان شرقی دست یافت تا در آینده مشکلات را کم رنگ یا از بین برد. روش ها: بررسی حاضر به روش پیمایشی به انجام رسیده است و یک بررسی توصیفی- تحلیلی می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه مردم آسیب دیده شهرستان های اهر، هریس و ورزقان بوده است. روش نمونه گیری مطبق و به صورت تصادفی بوده است. بر اساس فرمول کوکران، نمونه تحقیق شامل 491 نفر از مردم آسیب دیده ساکن در نقاط شهری و روستایی شهرستان های اهر، هریس و ورزقان بوده است. در این فرمول، تعداد جامعه آماری، بر اساس سرشماری سال 1385، برابر با 263639 نفر می باشد. این نمونه با درجه اطمینان 95 درصد و میزان اشتباه مجاز (دقت احتمالی مطلوب) 05/0محاسبه شده است. یافته ها: با توجه به یافته های توصیفی می توان استنباط نمود که عملکرد امدادگران در حوزه های توزیع اقلام مورد نیاز و نیز خدمات درمانی و کمک های اولیه در سطح خوبی ارزیابی شده است. تعداد قابل توجهی از آسیب دیدگان از عملکرد امدادگران رضایت داشته اند. تقریباً نیمی از مردم در مورد تأمین مایحتاج اولیه راضی بوده اند. اکثر آسیب دیدگان از نحوه توزیع آب آشامیدنی و دسترسی به آن راضی بودند. تقریباً نیمی از افراد، نحوه توزیع چادر های امدادی و نحوه اسکان اضطراری را در سطح خوبی ارزیابی نمودند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق به نظر می رسد در مجموع عملکرد جمعیت هلال احمر با توجه به حجم و گستره وسیع این حادثه، به خصوص در مورد توزیع اقلام مورد نیاز مردم و نیز خدمات بهداشتی و درمانی بسیار خوب بوده است. با توجه به نتایج تحقیق که رضایت مردم در محور وضعیت بهداشتی تقریباً متوسط بوده است، پیشنهاد می شود برنامه ریزی جامع تری در حوزه خدمات بهداشتی از سوی جمعیت هلال احمر صورت گیرد. از سوی دیگر، با توجه به اینکه تقریباً یک سوم شهروندان ایرانی در مناطق روستایی ساکن هستند، باید برای این تعداد قابل توجه از مردم، برنامه ریزی و پیش بینی های لازم در صورت وقوع حادثه صورت گیرد.

مقدمه: جذب و نگهداری مربیان امداد و کمک های اولیه ، و نجات، به عنوان منبع و سرمایه ای سودمند در جامعه حائز اهمیت است. لذا این مقاله به منظور تحقق این هدف، به بررسی مشکلات مربیان از دیدگاه مسئولان آموزش شعب جمعیت هلال احمر استان تهران در طی سال های 1388-1386 پرداخته است. روش ها: این پژوهش از نوع پیمایشی، توصیفی و مقطعی است که در آن از روش اسنادی و کتابخانه ای نیز بهره گرفته شده است. جامعه آماری این تحقیق، شامل تمامی مسئولان آموزش شعب استان تهران طی سال های 1386 تا 1388 و نمونه آماری آن شامل تمام اعضای جامعه آماری بود. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته بود. یافته ها: بر اساس یافته های این پژوهش، سهمیه آموزشی و مربیان بین شعب، به طور مناسب توزیع نشده اند. مشکلات مهمی که مسئولان آموزش شعب در خصوص مربیان بیان داشتند به ترتیب شامل موارد عدم وجود مزایای مناسب اداری برای پرسنل آموزش (سختی کار، اضافه کاری و...)، پایین بودن حق الزحمه مربیان و مدرسان، کافی نبودن تعداد پرسنل آموزش در شعب و کمبود و نامناسب بودن وسایل کمک آموزشی می شد. نتیجه گیری: حفظ و نگهداری مربیان در جمعیت هلال احمر حائز اهمیت است که با بهره گیری از الگوهای مشارکتی می توان به این مهم دست یافت. علاوه بر استفاده از این الگوها، بایستی به مشکلات مربیان نیز توجه داشت.

مقدمه:آگاهی آنها و بهره دهی به سازمانهای امدادی است. محتوای آموزش کارمندان باید برمبنای نیاز آنها و اهداف سازمان تنظیم گردد. این مطالعه با هدف بررسی دیدگاه های کارکنان جمعیت هلال احمر استان چهارمحال و بختیاری در خصوص دوره های آموزشی ضمن خدمت در سال 1378 انجام شده است. روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1378 بر روی 90 نفر از کارکنان جمعیت هلال احمر استان چهارمحال و بختیاری انجام شد. اطلاعات مورد نیاز به وسیله پرسشنامه بیست سوالی محقق ساخته جمع آوری و با استفاده از داده ها، آمار به صورت توصیفی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: درصد از کارمندان، دوره های برگزار شده را خوب و 35 درصد متوسط و 15 درصد نیز ضعیف ارزیابی نمودند. 98 درصد از کارمندان آموزش امداد و کمکهای اولیه را از اهمیت بالایی دانستند و تنها 2 درصد از کارمندان این آموزش ها را درحد متوسط دانستند. 63 درصد ازکارمندان اجرای دوره ها را توسط واحد آموزش و پژوهش در سطح معاونت، پیشنهاد دادند و 28 درصد از کارمندان نیز، اجرای دوره ها را توسط واحد آموزش و زیر نظر معاونت امداد پیشنهاد دادند و تنها 9 درصد ازکارمندان اجرای آموزش به صورت پراکنده توسط واحدها را انتخاب نمودند. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده این است که دوره های برگزارشده توانسته تاحدودی انتظارات کارمندان را برآورده سازد، ولی باتوجه به اینکه نیمی از کارمندان این دوره ها را متوسط و ضعیف ارزیابی نموده اند نیازمند ارائه راهکارهای بهتر و مطلوبتر جهت اجرای دوره های بعد می باشد.

مقدمه: در یک طرح ضربتی توسط کارگروه تخصصی آموزش همگانی و با همکاری ستاد حوادث و سوانح غیرمترقبه کشور و جمعیت هلال احمر (موسسه آموزش عالی علمی کاربردی هلال ایران، سازمان امداد و نجات، سازمان جوانان، سازمان داوطلبان و جمعیت هلال احمر استان ها و شعب سراسر کشور) و با هدف آشنایی مردم روستا با مهم ترین اقدامات قبل، حین و بعد از وقوع حوادث و سوانح طبیعی و درجهت بالابردن سطح آگاهی و آمادگی مردمان روستا در مواجه با سوانح طبیعی و غیرطبیعی در زمستان 1386در روستاهای کشور انجام شد. هدف از این مطالعه بررسی و ارزیابی عملکرد این طرح می باشد. روش ها: حدود 10000 روستای کشور از تمامی استان ها در محرم 1386 با هدایت جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران و کارگروه آموزش همگانی تحت پوشش برنامه آموزش همگانی قرارگرفتند. مبنای محتوای آموزشی این دوره «کتاب حوادث: پیشگیری، مقابله و کمک های اولیه از انتشارات جمعیت هلال احمر» بود. یافته ها: در مجموع در این طرح ملی، 773222 بروشور در 5284 روستا توزیع شد و 5295 مسجد در سراسر کشور در اجرای این طرح همکاری داشتند. 143112 زن و 157484 مرد تحت 50528 ساعت آموزش قرارگرفتند. در این طرح ملی آموزش همگانی مقابله با سوانح ،2964 مربی زن و 3671 مربی مرد همکاری داشتند که 2264 نفر از آنان دارای تحصیلات لیسانس و بالاتر از لیسانس بودند. میانگین نمره سطح آگاهی افراد شرکت کننده در قبل از آزمون 8/8±23/17 بود که پس از آزمون این مقدار به4/ 5±58/30 رسید که به طور معنی داری ((p<0.05 بالاتر از میانگین نمره قبل از آزمون بود. نتیجه گیری: اگرچه طرح حاضر به لحاظ اجرایی با مشکلاتی همراه بود ولی در مجموع توانست دستاوردهای موثری به همراه داشته باشد. آنچه مسلم است آموزش همگانی مهم ترین و مؤثرترین راهبرد در مواجهه با آثار حوادث غیرمترقبه است. تمای ل و انگی زه ک افی برای فراگیری مهارت های امدادی در بین اقشار مختلف جامعه ایران وجود دارد که بای ستی ب ه عن وان ی ک فرص ت م دنظر مدیران و برنامه ریزان مقابله با بحران در حوادث غیرمترقبه قرارگیرد.