هدف: شناسایی عوامل کلانی که بر موفقیت نوآوری باز در اکوسیستم کسب وکارهای دیجیتال مؤثرند، هدف این پژوهش است. روش: بعد از شناسایی اولیه عوامل مؤثر از پیشینه، با استفاده از نمونه هفتاد نفری از صاحب نظران، پیمایشی در اکوسیستم کسب وکار دیجیتال انجام شده است. جامعه پژوهش شامل کلیه خبرگان سازمانی و کارشناسان فعال در کسب وکارهای دانش بنیان دیجیتال است. در این پژوهش، برای سنجش روایی واگرا، از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شده است. صحت و معناداری روابط میان این متغیرها و تأیید مدل اندازه گیری و ساختاری، به کمک تحلیل عاملی تأییدی یا معادلات ساختاری مبتنی بر PLS و با استفاده از نرم افزارهای SPSS و Smart PLS بررسی شده است. یافته ها: سازه های برون زای مدل، روی هم 62 درصد از واریانس سازه موفقیت در نوآوری باز را شرح می دهد و به ترتیب سازه ها ی محیط مقرراتی و نظارتی، پشتیبانی مالی و نهادهای واسطه در موفقیت نوآوری باز، بیشترین ارتباط و اهمیت را دارند. همچنین مقدار شاخص 2 Q مدل برابر با 392/0 است که نشان می دهد مدل پیشنهادی، تناسب پیش بینی مناسبی دارد. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود که دولت و سیاست گذاران، راهکارهایی همچون تشویق سرمایه گذاری خطرپذیر و تأمین مالی جمعی، مشوق های مالیاتی، ایجاد نظام حقوقی کارا برای حفاظت از دارایی های فکری، ایجاد پلتفرم های نوآوری باز و قطب های فناوری را در دستور کار قرار دهند تا اکوسیستم مناسبی برای اجرای راهکارهای نوآوری باز در کسب وکارهای دیجیتال شکل گیرد.
