نقش واسطه ای راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و نگرانی در رابطه بین تاب آوری و اضطراب ابتلاء به کووید- 19 (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

مقدمه: کروناویروس ها خانواده بزرگی از ویروس ها و زیر مجموعه کروناویریده هستند که از ویروس سرماخوردگی معمولی تا عامل بیماری های شدیدتری همچون سارس، مرس و کووید ۱۹ را شامل می شود. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه ای راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و نگرانی در رابطه بین تاب آوری و اضطراب ابتلاء به کووید-19 بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام ساکنان شهر کرج در بهار سال 1399 بود که از میان آن ها 360 نفر به روش نمونه گیری در دسترس آنلاین انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (2003)؛ پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا مایر و همکاران (1990)؛ پرسشنامه گارنفسکی و همکاران (2001)؛ مقیاس اضطراب بیماری کرونا علی پور و همکاران (1398) بود. جهت تحلیل داده ها از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد رابطه مستقیم بین تاب آوری با راهبردهای مثبت (278/0=β، 010/0=P) و منفی (232/0-=β، 010/0=P) تنظیم شناختی هیجان و نگرانی (451/0-=β، 015/0=P) معنادار بود. رابطه مستقیم بین تاب آوری (390/0-=β، 040/0=P)، راهبردهای مثبت (270/0-=β، 006/0=P) و منفی (200/0=β، 003/0=P) تنظیم شناختی هیجان و نگرانی (226/0=β، 006/0=P) با اضطراب ابتلاء به کووید-19 معنادار بود. رابطه غیرمستقیم بین تاب آوری (178/0-=β، 007/0=P) با اضطراب ابتلاء به کووید-19 معنادار بود. نتیجه گیری: افرادی که از تاب آوری چندان بالایی برخوردار نیستند در مواجه با احتمال بالای ابتلاء به ویروس کووید-19، مستعد نگرانی درباره ابتلاء به این ویروس و متوسل شدن به راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان هستند که بر اضطراب ابتلاء به کووید-19 می افزاید.

متن