یکی از مشکلات و سؤالات اساسی که علوم اعصاب با آن مواجه است، این است که چگونه آسیب دیدگی محلی در مغز به صورت انتخابی سبب ایجاد اختلال در کل حافظه در مغز انسان نمی شود. این مسئله مشابه با یک هولوگرام است. توجه شود که در یک هولوگرام آسیب دیدگی ها، اطلاعات ذخیره شده در هولوگرام را دچار اختلال نمی کنند. دلیل این مسئله این است که در هولوگرام اطلاعات به صورت توزیع شده ذخیره شده اند. اطلاعات در فرآیندهای ذخیره آن ها روی نوار یا فیلم هولوگرام تار می شوند و سپس با استفاده از فرآیندهای بازیابی تاری آن ها رفع می شود و می توانیم کل اطلاعات را برگردانیم. در اینجا در مورد مفهوم هولوگرافی و شواهدی که کارل پریبرام (Karl Pribram) از آن استفاده کرده است تا نظریه مغز هولونومیک را مطرح کند، شرح داده می شود. این نظریه به طور خلاصه می گوید که مغز از تبدیلات ویژه ای استفاده می کند تا اطلاعات مقطعی را در مناطقی از مغز بسط دهد و یا توزیع کند.
