هدف از این پژوهش، تبین رابطه احساس تنهایی، حمایت ادراک شده و رضایت زناشویی با میزان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی و اینترنت در بین زوجین شهر تهران است. در این پژوهش بنابر ماهیت موضوع، از روش پیمایشی و ابزار پرسش نامه بهره گرفته شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات از طریق نرم افزار «spss» انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را زنان و مردان متأهل ساکن مناطق 2، 6 و 15 شهر تهران در سال 1397 تشکیل می دهد. تعداد نمونه با استفاده از فرمول «کوکران» 385 نفر برآورد شد. یافته ها حاکی از وجود رابطه معنادار بین متغیرهای پژوهش است ؛ بین متغیر احساس تنهایی و استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد ؛ بین متغیرهای حمایت عاطفی و رضایت زناشویی و استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی رابطه منفی معنادار وجود دارد. نتایج حاکی از آن است که آسیب های خانوادگی و فردی از مهمترین پیامدهایی است که در اثر استفاده نادرست از شبکه های اجتماعی مجازی در خانواده ها و بین زوجین به وجود می آید ؛ عدم حمایت عاطفی از سوی همسر، احساس تنهایی و عدم رضایت از زندگی زناشویی و پناه بردن به شبکه های مجازی منجر به کاهش ارتباطات همسران در خانواده و نهایتاً تعارض های زناشویی می شود.
