Examination of the Relationship between the Meaning of Life with Death Anxiety and Resilience during Coronavirus (COVID-19) Pandemic

چکیده

شیوع ویروس کویید-۱۹ جهان را در برهه هولناکی قرار داده است که بطور مستقیم و غیر مستقیم میزان اضطراب مرگ و تاب آوری افراد را تحت تاثیر قرار داده است. پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه معنای زندگی با اضطراب مرگ و تاب آوری در دوران پاندمی ویروس کویید- ۱۹ با روش کمی و از نوع همبستگی انجام شد. به همین منظور، نمونه ای به حجم ۱۴۸ نفر (۱۰۷ خانم و ۴۱ آقا)، با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد و متغیر های پژوهش به وسیله پرسشنامه های مقیاس معنا در زندگی استگر و همکاران (۲۰۰۶)، اضطراب مرگ تمپلر (۱۹۷۰) و مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) سنجیده شد. از روش آماری تحلیل واریانس برای فرضیه اصلی و همبستگی پیرسون برای فرضیه های فرعی استفاده شد و برای تحلیل داده های آماری از نرم افزار آماری spss ورژن ۲۳ استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان دادند، که فرضیه اصلی با نمره سطح معناداری کمتر از ۰/۰۱ و فرضیه های فرعی، با نمره سطح معناداری کمتر از ۰/۰۱، با ضریب همبستگی به ترتیب ۰/۳۷- ، ۰/۳۱ و ۰/۴۱- بدست آمده است. در نتیجه، فرضیه اصلی تایید و فرضیه های فرعی تایید و معنادار شده اند. با توجه به یافته ها می توان با تقویت معنا و معنابخشی به زندگی میزان تاب آوری را افزایش و میزان اضطراب مرگ را کاهش داد تا سلامت روانی در برهه زمانی شیوع ویروس کویید-۱۹ حفظ شود.