هدف اصلی پژوهش، بررسی رابطه ی ابعاد کمالگرایی مادران با تعلل ورزی و اضطراب امتحان دانش آموزان دختر دوره ی متوسطه ی اول شهر نورآباد ممسنی بود. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش، شامل 1127 نفر از دانش آموزان دختر دوره ی متوسطه ی اول شهر نورآباد بود که براساس جدول مورگان، 285 نفر از آن ها به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه ی کمال گرایی هیل و همکاران (2004)، پرسشنامه ی تعلل ورزی تحصیلی سولومون و راثبلوم (1984)، و پرسشنامه ی اضطراب امتحان فریدمن (1997)، بود. نتایج به دست آمده از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که در سطح معناداری 01/0 بین ابعاد کمال گرایی مثبت با تعلل ورزی تحصیلی و اضطراب امتحان دانش آموزان همبستگی منفی و معنادار و بین ابعاد کمالگرایی منفی با تعلل ورزی تحصیلی و اضطراب امتحان دانش آموزان همبستگی مثبت و معنادار وجود داشت. در مجموع، یافته ها حکایت از آن داشت که افزایش کمال گرایی سازگار منجر به کاهش تعلل ورزی و اضطراب امتحان دانش آموزان می شود ولی افزایش کمال گرایی ناسازگار (منفی) منجر به افزایش تعلل ورزی و اضطراب امتحان دانش آموزان می شود.
