هدف پژوهش حاضر، مطالعه هم نویسندگی و تبیین الگوی همکاری میان پژوهشگران حوزه مدیریت راهبردی در ایران است. روش پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی است و با رویکرد علم سنجی انجام شده است. جامعه پژوهش شامل تمامی مقالات و نویسندگان مقالات داخلی حوزه مدیریت راهبردی است که در مجموع شامل 320 عنوان مقاله در 32 نشریه داخلی مرتبط با این حوزه بوده که در بازه زمانی 1380 تا 1395 شناسایی شده است. از تحلیل شبکه های اجتماعی برای تحلیل داده ها استفاده شده و در تحلیل شبکه هم نویسندگی از نرم افزار UCINET و Gephi کمک گرفته شده است. یافته ها نشان می دهد که بیشترین الگوی نویسندگی مورد استفاده در تولید این مقالات الگوی دو نویسندگی است. 606 نویسنده منحصربه فرد در تشکیل شبکه مقالات نقش داشته اند که از این میان 102 نویسنده دارای نقش تأثیرگذاری بوده اند. این بررسی نشان داد که عادل آذر، سیدحمید خدادادحسینی و همچنین مشترکا سیدمحمود حسینی و سیدرضا سیدجوادین به ترتیب رتبه اول تا سوم را در فراوانی مقالات به خود اختصاص داده اند. در شاخص مرکزیت رتبه، عادل آذر، سیدحمید خدادادحسینی و سیدمحمود حسینی به ترتیب رتبه اول تا سوم را دارا هستند. در شاخص مرکزیت بینابینی، سیدحمید خدادادحسینی در رتبه نخست و علی دیواندری و سیدمحمود حسینی به ترتیب در رتبه های دوم و سوم قرار دارند. ضمن این که در شاخص مرکزیت نزدیکی نیز سه رتبه اول عبارتند از سیدعلی موسوی، حسین صفری و نادر مظلومی.
