مقدمه: استفاده مفرط از تلفن همراه می تواند منجر به وابستگی شود و پیامد منفی بر دانشجویان و انگیزش پیشرفت آنان داشته باشد.
هدف: این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین اعتیاد به تلفن همراه و انگیزه پیشرفت در دانشجویان انجام شده است.
روش: مطالعه توصیفی حاضر با شرکت ۳۰۰ نفر از دانشجویان مراکز آموزش عالی شهرستان خاش انجام شد. روش نمونه گیری طبقه ای- متناسب بود. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه تعدیل شده اعتیاد به تلفن همراه سواری و پرسشنامه استاندارد انگیزه پیشرفت هرمنس بود. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS(v۲۱)، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون T مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و رگرسیون تحلیل شد.
یافته ها: میانگین (انحراف معیار) نمره اعتیاد به تلفن همراه (۲۷/۱۲) ۲۸/۴۸ و میانگین (انحراف معیار) نمره انگیزه پیشرفت دانشجویان (۴۵/۸) ۹/۷۹ بود. بر اساس آزمون همبستگی پیرسون بین اعتیاد به تلفن همراه و انگیزه پیشرفت دانشجویان موردبررسی ارتباط منفی و معنی دار مشاهده شد (p<۰.۰۰۱, r= - ۰.۳۳).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج لازم است مسئولین آموزشی جهت افزایش آگاهی دانشجویان از پیامدهای منفی تلفن همراه برنامه های کارآمد تدوین و اجرا نمایند.
