مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، بر افزایش انعطاف پذیری روانشناختی زنان سالمند شهر تهران انجام شد. روش: این مطالعه در قالب پژوهشی نیمه آزمایشی باطرح پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری انجام شد. نمونه ای با حجم ۵۰ نفراز زنان سالمند مراجعه کننده به خانه های سلامت شهر تهران به صورت هدفمند انتخاب شد و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش در 8 جلسه 45 دقیقه ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دریافت کردند. در حالیکه گروه گواه درمانی دریافت نکرد. انعطاف پذیری روانشناختی آزمودنی ها با استفاده از آزمون دنیس و وندروال، در سه مرحله پیش و پس از مداخله و پیگیری سنجیده شد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره تحلیل شد. یافته ها: مقایسه گروههای تحقیق تفاوت معناداری را برای گروه آزمایش که درمان اکت دریافت کرده بود نشان داد. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به افزایش معنی دار در انعطاف پذیری روانشناختی در گروه آزمایشی نسبت به کنترل شد و این تفاوت در دوره پیگیری تداوم داشت. نتیجه گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش انعطاف پذیری روانشناختی زنان سالمند مؤثر است و به متخصصان بالینی در کار با زنان سالمند برای افزایش انعطاف پذیری آنان توصیه می شود.