پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سبک های یادگیری با خودکارآمدی دانش آموزان هنرستان های فنی و حرفه ای دخترانه شهر اصفهان صورت گرفت. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری آن کلیه این دانش آموزان در سال تحصیلی1396-1395، به تعداد 4195 نفر بود که از این تعداد 250 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه شامل پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی شرر و پرسشنامه استاندارد سبک های یادگیری کلب (1985) استفاده گردید. ضریب پایایی پرسشنامه خودکارآمدی براساس ضریب آلفای کرونباخ 80/0 و در پرسشنامه سبک های یادگیری ضریب پایایی برای بعد احساس کردن 78/0، برای تماشا کردن 79/0، برای بعد فکرکردن 73/0 وبرای بعد انجام دادن 79/0 برآورد گردید. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش در دو سطح آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون های رگرسیون چند گانه، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل واریانس چند راهه) با استفاده ازبسته نرم افزار آماریspss نسخه 19 انجام گرفت. یافته های تحقیق در سطح (05/0 p) نشان داد که در بین چهار سبک احساس کردن، تماشا کردن، فکرکردن و انجام دادن، تنها بین دو سبک احساس کردن و فکر کردن با خودکارآمدی رابطه معنادار وجود داشته است که از بین این دو سبک تنها، سبک احساس کردن پیش بین معناداری برای خودکارآمدی بوده است. نتایج نشان داد که بین نمرات خودکارآمدی بر حسب سبک های یادگیری تفاوت معنی دار وجود دارد بدین معنی که بین نمرات خودکارآمدی دانش آموزان با سبک یادگیری همگرا با دانش آموزان با سبک یادگیری واگرا تفاوت معنی دار وجود دارد.