در چند دهه اخیر، از تکنیک های مهندسی قابلیت اطمینان، در بسیاری از صنایع به منظور بهبود عملکرد مدیریت تعمیر و نگهداری تجهیزات، با موفقیت استفاده شده است. مدل های بازرسی و بهینه سازی بسیاری توسعه یافته و به طور گسترده ای برای رسیدن به نگهداری سطح بالا (یعنی تعادل عملکرد، خطر، منابع و هزینه برای رسیدن به یک راه حل بهینه) بکار برده شده اند. یکی از چالش های موجود در حوزه مدیریت سلامت چگونگی بهبود ایمنی، امنیت و قابلیت اطمینان در تجهیزات پزشکی است. ایجاد یک سیستم ارزیابی و تجزیه و تحلیل قابلیت اطمینان انسان در تجهیزات پزشکی، به منظور بهبود کیفیت درمان پزشکی ضروری می باشد. در این تحقیق مدلی بر اساس روش SHELL و ترکیب تکنیک FMEA و متغیر های کلامی فازی برای ارزیابی و تجزیه تحلیل قابلیت اطمینان انسان برای دستگاه های پزشکی ارائه شده است. تئوری فازی برای ثبت نظرات کارشناسان در مورد حالات خرابی و محاسبات مقدار اولویت ریسک هر یک از زیر سیستم ها ، بکار برده شده است. نتایج حاکی از اینست که در ارزیابی قابلیت اطمینان انسان در تجهیزات پزشکی باید بیشتر بروی کاهش وقوع خرابی های پنهان و پر ریسک نرم تمرکز داشت و در طراحی و انجام عملیات توسط تجهیزات پزشکی باید به ارتباط و همکاری بین طراح تجهیزات و کاربران تجهیزات توجه کرد.
