" اثر زندان بر زندانى معمولاً با بررسى تکرار جرم پس از آزادى انجام مى گیرد. در این بررسى اثر زندان بر زندانى از طریق سه متغیر مهم مورد تاکید جامعه شناسان مکتب کنترل مانند گاتفردسون (Gottfredson) و هرشى (Hirshe) ارزیابى مى شود. این سه متغیر که موجب همنوایى زندانى با جامعه مى شوند، عبارتند از: میزان پیوستگى زندانى با خانواده، با جامعه و تصویر از خود زندانى.
متغیرهاى مستقل در این بررسى به سه بخش تقسیم شده اند: خصوصیات فردى زندانى، وضعیت جرم و شرایط زندان. جمعیت مورد مطالعه، کلیه زندانیانى هستند که در طول یک هفته، یک روزدرمیان به دو زندان قصر و اوین وارد شده اند. این زندانیان در دو نوبت، یک بار بعد از ورود و یک بار بعد از دو و چهار ماه اقامت در زندان مورد مطالعه قرار گرفته اند.
یافته ها حاکى از آنند که بین داشتن ملاقات کننده، فقدان پرونده محکومیت، متولد خارج از تهران بودن، و داشتن جرایم غیرمالى، با پیوستگى به خانواده همبستگى وجود دارد.
توقف کم تر در زندان و عدم دریافت حکم محکومیت، با پیوستگى به جامعه همبستگى دارد. نوع زندان (زندان اوین)، داشتن ملاقات کننده و فقدان محکومیت قبلى، با تصویر از خود زندانى همبستگى نشان مى دهد.
غیر از همبستگى هاى پیش گفته، این بررسى نشان مى دهد که زندان به مثابه یک سازمان بسته اجتماعى نمى تواند به هدف اصلاح زندانى و همنوایى او با جامعه و خانواده و ایجاد یک تصویر از خود مطلوب توفیق یابد. تغییر شکل زندان از بسته به نیمه باز و باز و استفاده از شیوه هاى مدیریت اصلاحى در پایان توصیه شده است.
"
