صنعت ورزش

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، طراحی مدل مدیریت ریسک زنجیره تأمین پایدار صنعت باشگاه داری فوتبال ایران بود.روش شناسی: روش پژوهش حاضر همبستگی و از نوع کاربردی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل اعضای هیات علمی دانشگاه (60 نفر)، مدیران باشگاه های فوتبال (22 نفر) و خبرگان آگاه و متخصص به مفهوم زنجیره تأمین پایدار (18 نفر) بودند. روش نمونه گیری به صورت غیرتصادفی در دسترس هدفمند و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته شامل 9 عامل و 87 گویه بود که با استفاده از کدهای حاصل از مصاحبه بخش کیفی و مطالعات کتابخانه ای و متناظر با طیف 5 ارزشی لیکرت تنظیم شد و روایی آن توسط ده تن از اساتید مدیریت ورزشی کشور و پایایی آن توسط آزمون آلفای کرونباخ مورد تأیید قرار گرفت. در این پژوهش به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از آزمون حداقل مربعات جزئی استفاده شد.یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش حاضر، ریسک های پیش روی زنجیره تامین پایدار صنعت باشگاه داری فوتبال ایران شامل عواملی از قبیل ریسک های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، بازار، سیاست ها و قوانین، زیرساخت ها و فناوری، مدیریت داخلی، محیط زیستی و فرآیندهای تأمین عملیات می باشد که می تواند مخاطرات قابل توجهی در فرآیند تولید محصول نهایی باشگاه ها یا همان رویداد ورزشی ایجاد نماید.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش به مدیران باشگاه های فوتبال کشور پیشنهاد می شود با آگاهی از ریسک های شناسایی شده از وقوع احتمالی مخاطراتی جلوگیری به عمل آورند که موجب ایجاد تنش و بی ثباتی در سازمان می شود.

هدف: امروزه فراگیر شدن صنعت ورزش، به عنوان ابزاری برای توسعه در ابعاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و غیره مطرح است؛ لذا لزوم تبیین عوامل مؤثر در رشد و توسعه این ابزار می تواند در نیل به اهداف و سیاست های استراتژیک کشورها مؤثر واقع شود. از این رو هدف از پژوهش حاضر، تحلیل پیشران های مؤثر در توسعه صنعت ورزش با استفاده از رهیافت آینده پژوهی است.روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر ماهیت، بر اساس روش آینده پژوهی، تحلیلی و اکتشافی است که به صورت آمیخته (کیفی و کمی) انجام شد. شیوه گردآوری اطلاعات، اسنادی و کتابخانه ای است و اطلاعات مورد نیاز توسط مصاحبه های عمیق نیمه ساختار یافته با 28 نفر از متخصصان و خبرگان واجد شرایط حضور در مصاحبه از سراسر کشور بدست آمد که شامل 9 پیشران و 68 شاخص اصلی بود. جهت تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از ماتریس 9 در 9، اثرات متقاطع توسط نرم افزار میک مک استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد؛ پیشران سیاسی و دیپلماسی، پیشران خصوصی سازی و پیشران علمی و آموزشی به عنوان پیشران های تأثیرگذار و تأثیرپذیر در آینده نقش مهمی در روابط سیستم دارند. آینده صنعت ورزش ایران به توسعه این پیشران ها وابسته است و این موارد، مهم ترین و تأثیرگذارترین شاخص ها در توسعه صنعت ورزش هستند.نتیجه گیری: باتوجه به پیشران های شناسایی شده، نیاز است تا دست اندرکاران صنعت ورزش، موارد آموزشی و دیپلماسی را بیشتر در دستور کار خود قرار دهند.

صنعت ورزش با داشتن قابلیت های فراوانی در برگزاری رویدادهای ورزشی به خصوص در زمینه لیگ های حرفه ای توان درآمدزایی بسیار بالایی دارد. ازاین رو پرداختن به این امر از موضوعاتی است که برای صنعت ورزش کشور بسیار لازم و ضروری است. تحقیق حاضر با محوریت بوم کسب وکار استروالدر، در پی تفسیر دیدگاه ها و برداشت های صاحب نظران لیگ برتر فوتبال به عنوان یکی از مهم ترین کسب وکارهای صنعت ورزش ایران، درباره 9 مؤلفه این بوم بوده است. تحقیق با رویکرد کیفی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه انجام گرفت. برای انتخاب نمونه، از تکنیک نمونه گیری گلوله برفی، تا حصول اصل اشباع نظری استفاده شد (n=20). داده های حاصل از مطالعات کتابخانه ای با استفاده از روش تحلیل پدیدارنگاری و به کمک نرم افزار MAXQDA تحلیل شد. یافته های پژوهش حاضر، اقدامات استراتژیکی را در چارچوب الگوی عملی چهار اقدامی حذف، ایجاد، کاهش و افزایش ارائه کرده است که می تواند به عنوان استراتژی اقیانوس آبی مورد توجه مسئولان و تصمیم گیرندگان صنعت ورزش و فوتبال کشور باشد.

پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل توسعه پایدار کارآفرینی ورزشی ایران از منظر تفکر استراتژیک با استفاده از طرح نظام دار نظریه داده بنیاد بود. شرکت کنندگان در پژوهش، متخصصان و صاحب نظران حوزه مدیریت ورزشی، کارآفرینی بودند. روش نمونه گیری پژوهش، روش نظری بود؛ نمونه گیری تا رسیدن مقوله ها به اشباع نظری ادامه یافت؛ و بعد از 17 مصاحبه اشباع نظری صورت گرفت. ابزار پژوهش حاضر، مصاحبه های عمیق و اکتشافی بود. اعتبار یافته ها با روش های تطبیق توسط اعضا، بررسی همکار و مصاحبه های آزمایشی تعیین شد. پیاده سازی مصاحبه ها در نرم افزار تحلیل داده های کیفی، مکس کیودا انجام گرفت. فرایند کدگذاری باز، محوری و انتخابی در قالب ابعاد 6 گانه مدل پارادایمی شامل: موجبات علی، مقوله های مرکزی، راهبردها، عوامل مؤثر، عوامل مداخله گر و پیامدها شناسایی شدند. به طور کلی برای رسیدن به توسعه پایدار کارآفرینی ورزشی باید علاوه بر ایجاد قوانین برای تسهیل شرایط حضور کارآفرینان دولت باید به سمت خصوصی سازی حرکت کند و عرصه را برای بخش خصوصی باز کند و خود نقش حمایت گر را ایفا کند؛ علاوه بر این با ایجاد تغییرات در روندهای آموزشی فارغ التحصیلان به سمت کارآفرینی و خوداشتغالی باید سوق داده شوند.

هدف از تحقیق حاضر، تدوین الگوی توسعه مشاغل ورزشی در ایران بود. این پژوهش از نوع مطالعات کیفی است که با استفاده از تکنیک نظریه برخاسته از داده ها انجام گرف ت. جامع ه پ ژوهش را تمامی نخبگ انی ک ه به نحوی در کارآفرینی و مشاغل ورزشی، دارای دانش، تجربه و سابقه روشنی بودند، تشکیل می دادند که 22 نفر از آنها به روش نمون ه گی ری نظ ری و گلول ه برف ی انتخ اب ش دند. اب زار جم ع آوری داده ه ا ش امل مص احبه ه ای نیمه ساختاریافته بود که تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. در تحلیل یافته ه ای تحقی ق از شش مفه وم شرایط علی، پدیده محوری، شرایط مداخله گر، شرایط زمینه ای، راهبردها و پیامدها، در قالب الگوی کدگذاری اس تراس و ک وربن (1990) استفاده شد. در الگوی نهایی تحقیق که براساس کدگذاری و تحلیل داده ها شکل گرفت، عوامل علی (رشد صنعت ورزش، فرصت های ایجاد مشاغل و ضعف های عملکردی) موجب توجه به پدیده محوری که توسعه کمی و کیفی مشاغل ورزشی است، می شود و راهبردهای توسعه کمی و کیفی مشاغل ورزشی (حمایت برنامه ای و قانونی، توسعه ساختاری، توسعه دانش، توسعه مالی، توسعه تعاملات و توسعه انگیزش کارآفرینی) با لحاظ عوامل مداخله گر (سیاسی، اقتصادی و مدیریتی) و زمینه های موجود (بسترها و زیرساخت های پشتیبان، ضعف در تفکر کارآفرینی و حمایت مدیریتی، نفوذ ناکافی ورزش در جامعه، حمایت اجتماعی، نیروی انسانی متخصص، قصد کارآفرینی و حمایت مالی) پیامدهای مثبتی (رشد اقتصادی، پایداری ورزش، ارتقای عملکرد ورزش، نهادینه سازی سبک زندگی فعال و توسعه اجتماعی-فرهنگی) را برای صنعت ورزش کشور در پی خواهد داشت. الگوی ارائه شده در این تحقیق به عنوان مبنایی برای اقدامات و برنامه های توسعه مشاغل ورزشی و اشتغال زایی می تواند مورد استفاده سیاست گذاران، برنامه ریزان، کارشناسان و مدیران ورزشی قرار گیرد.

هدف از این پژوهش تدوین چارچوب مفهومی برای توسعه حقوقی ورزش در ایران است. روش تحقیق از نوع کیفی با رویکرد تحلیل نظام مند است. جامعه آماری شامل دو بخش جامعه انسانی (تمامی خبرگان حقوق ورزشی شامل استادان دانشگاه، متخصصان و کارشناسان حقوقی، مدیران سازمان های ورزشی اجرایی و دولتی، رؤسای کمیته انضباطی، رؤسای دادگاه عمومی و تمام کسانی تشکیل می دادند که در زمینه پژوهش های حقوق ورزشی فعالیت داشتند) و جامعه اطلاعاتی (مقالات، کتاب، اسناد و رسانه) بود. نمونه آماری به تعداد قابل کفایت بر مبنای اشباع نظری به صورت هدفمند و در دسترس نمونه گیری و نظرخواهی شد (22 نفر و 64 سند). ابزارهای پژوهش شامل مطالعه کتابخانه ای نظام مند و مصاحبه اکتشافی ساختارمند بود. روایی ابزار با استفاده از روش های روایی سنجی کیفی مطلوب ارزیابی شد (روایی محتوایی، ضریب کاپا). از روش کدگذاری و چارچوب بندی مفهومی برای تحلیل یافته ها استفاده شد. چارچوب تحلیلی ارائه شده شامل پنج سطح اصلی ارکان، ساختارها، راهبردها، فرایندها و کارکردها بود. اسناد حقوقی، ساختار و نهاد حقوقی، سیستم اجرایی حقوقی و حرفه و نقش حقوقی در ورزش به عنوان سطح ارکان، قرارداد و ثبت حقوقی، حقوق مالکیت فکری و حقوق تجارت در ورزش به عنوان سطح ساختارها، قوانین بازدارنده و تنبیهی و حمایتی در ورزش به عنوان سطح راهبردها، نظارت و بازرسی، فرهنگ حقوقی، آموزش و توانمندسازی و امور علمی و پژوهشی حقوقی در ورزش به عنوان سطح فرایندها و توسعه حقوقی و پیامدهای توسعه حقوقی در ورزش به عنوان سطح کارکردها را در برمی گیرد. براساس یافته های پژوهش می توان گفت که آموزش، فرهنگ سازی حقوقی در ورزش و توانمندسازی نیروی انسانی با توجه به مباحث علمی و پژوهشی و نظارت و بازرسی حقوقی از مهم ترین عوامل در توسعه حقوق ورزشی در کشور است.

هدف پژوهش حاضر آینده پژوهی شایستگی مدیران ورزشی ایران با مدیریت کلاس جهانی صنعت ورزش از طریق احصای روندهای محیطی در این حوزه بود. بدین منظور، با بهره گیری از رویکرد پویش محیطی (روش های دلفی، مطالعات گزارش ها، مقالات و کتاب های متعدد حوزه صنعت ورزش، مدیریت کلاس جهانی، دیگر علوم مرتبط و تحلیل سیاسی/ حقوقی، اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی، فناورانه، زیست محیطی) روندهای مؤثر شناسایی و بر حسب اهمیت، توصیف شده اند. در نتیجه 89 روند محیطی مؤثر در پنج گروه اصلی (سیاسی/ حقوقی، اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی، فناورانه، زیست محیطی) احصا و دسته بندی شده اند. در گام بعدی به منظور مقایسه داده های حاصل از توافق متخصصان، از تحلیل عاملی در محیط نرم افزار spss 22 استفاده شد که روندهای شناخته شده تأثیر مثبت و معناداری بر شکل گیری آینده شایستگی مدیران ورزشی با مدیریت کلاس جهانی دارند، سپس با آزمون فریدمن مهم ترین روندها شناسایی و اولویت بندی شدند. در نتیجه در بعد فناوری (رشد صنعت هولوگرام)، در بعد اقتصادی (کنترل معاملات و بازارهای مالی با کمک هوش مصنوعی)، در بعد سیاسی/ حقوقی (نفوذ قدرت نرم در محیط بین المللی ورزش)، در بعد اجتماعی (افزایش نقش مدیران زن در صحنه ورزش) و در بعد زیست محیطی (رشد مدیریت سبز) به عنوان مهم ترین روندها و تغییرات شناسایی شدند. در نهایت بعد فناوری با بار عاملی 881/0 و میانگین 36/4 بیشترین اهمیت را بر آینده شایستگی مدیران ورزشی با مدیریت کلاس جهانی در صنعت ورزش دارد. با توجه به شرایط پویای صنعت ورزش، کسب موفقیت در این حوزه نیازمند آینده پژوهی، تفکر راهبردی و برنامه ریزی بلندمدت است. تقویت برنامه ریزی و تفکر راهبردی نیازمند تصمیم های آینده نگرانه برای رسیدن به موفقیت در محیط رقابتی صنعت ورزش است و باید از آینده نگاری راهبردی به عنوان عامل مهمی در ایجاد، خلق و دست یافتن به مزیت رقابتی استفاده کرد. ازاین رو شناخت این روندها می تواند الگویی مناسب برای مدیران و سیاستگذاران ورزشی به منظور توسعه برنامه ریزی های راهبردی باشد.

هدف این پژوهش مطالعه ساختاری تفسیری ابعاد حقوقی جرایم اقتصادی در ورزش حرفه ای بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری داده ها از نوع پژوهش های میدانی بود. در این مطالعه پس از شناسایی ابعاد و شاخص های مطالعه، روابط بین ابعاد و شاخص های شناسایی شده است. برای انعکاس روابط درونی میان معیارهای اصلی از دیدگاه 21 نفر از خبرگان براساس ISM استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد مدل نهایی به دست آمده در این پژوهش از هفت سطح تشکیل شده است سپس با استفاده از قدرت نفوذ این عوامل در نمودار دوم مشخص است، معیار پیش گیری وضعی به تنهایی در ناحیه خوشه مستقل قرار دارد؛ به این معنا که میزان استفاده از پیشگیری وضعی از نظر اثرگذاری و اثرپذیری جایگاه خودمختار را کسب کرده و از کمترین اثرگذاری و اثرپذیری برخوردار است. معیارهای تدابیر امنیتی، عوامل اطلاعاتی، پیشگیری اجتماعی، قرارداد حقوقی، عوامل اقتصادی بیشتر تحت تأثیر سایر عوامل بوده و از منظر سیستمی جزو عناصر اثرپذیر و وابسته می باشند. شاخص تدوین چارچوب قانونی می تواند به بهبود تمامی شاخص ها کمک کند؛ به این شکل که می توان با تدوین چارچوب قانونی به کاهش جرائم اقتصادی نزدیکتر شد.

پژوهش حاضر با هدف شناسایی راهبردها و پیامدهای ایجاد اشتغال پایدار دانش آموختگان علوم ورزشی انجام گرفت. این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و در چارچوب رویکرد کیفی انجام شده است. جامعه آماری خبرگان آگاه به موضوع تحقیق بودند. روش نمونه گیری نظری بود. برای جمع آوری داده ها، مصاحبه های عمیق و نیمه ساختاریافته با خبرگان انجام شد. داده ها بعد از 16 مصاحبه به اشباع نظری رسید. برای سنجش اعتبار، انتقال و تایید پذیری، یافته های پژوهش به مشارکت کنندگان ارائه و نقطه نظرهای آن ها اعمال شد. از روش توافق درون موضوعی برای قابلیت اعتماد استفاده گردید که 82/0 گزارش شد. یافته های مربوط به راهبردها بیانگر42 مفهوم اصلی و 7 مقوله فرعی شامل (جست وجوی شغلی و مشاوره، بازطراحی کارآموزی، توسعه خصوصی سازی و کارآفرینی در صنعت ورزش، رفع موانع قانونی، مسئولیت پذیری آموزش عالی، توجه به بسترهای جدید، تاسیس سازمان نظام تخصصی ورزش) و یافته های مربوط به پیامدها بیانگر 20 مفهوم اصلی و 4 مقوله فرعی شامل (توسعه فردی، توسعه اقتصادی، توسعه فرهنگی و اجتماعی و توسعه انسانی پایدار) بود که تا حدود زیادی منطبق بر راهبردها نیز بودند. براساس یافته های پژوهش، راهبردهای اجرایی ارائه شده می تواند کمک رسان تصمیم گیران و برنامه ریزان ارشد اجرایی حوزه ورزش کشور در زمینه ایجاد و توسعه اشتغال پایدار دانش آموختگان علوم ورزشی کشور باشد.

هدف از این پژوهش تدوین چارچوب تجارت اجتماعی در صنعت ورزش بود. روش تحقیق از نوع کیفی با رویکرد اکتشافی نظام مند (تحلیل مضمون) انتخاب شد. جامعه آماری پژوهش شامل دو بخش منابع انسانی (مدیران و مشاوران کسب وکارهای ورزشی، اساتید و صاحب نظران بازاریابی ورزشی و رسانه های اجتماعی) و منابع اطلاعاتی (علمی، کتابخانه ای و رسانه ای مرتبط و معتبر) بود. مصاحبه شوندگان و منابع اطلاعاتی به تعداد قابل کفایت، به صورت هدفمند و بر مبنای رسیدن به اشباع نظری انتخاب شدند (18 نفر و 32 سند). ابزار پژوهش شامل مصاحبه های اکتشافی نیمه ساختارمند به همراه مطالعه کتابخانه ای نظام مند بود. روایی ابزار بر اساس شایستگی عملی، اعتبار حقوقی و علمی نمونه، نظر خبرگان و توافق بین مصححان ارزیابی و تائید گردید. جهت تحلیل یافته ها از روش کدگذاری مفهومی چندمرحله ای (باز، گزینشی و موضوعی) با رویکرد تحلیل مضمون استفاده شد. چارچوب مفهومی نهایی شامل 93 مؤلفه، 32 بُعد، 14 منظر و 5 سطح شناسایی شده بود. سطوح و منظرها به ترتیب اثرگذاری- اثرپذیری بین متغیرهای زیر مجموعه آن ها شامل سطح ظرفیت اکوسیستمی تجارت اجتماعی در ورزش، سطح سیستم تجارت اجتماعی در ورزش، سطح مدیریت و توسعه تجارت اجتماعی در ورزش، سطح عوامل راهبردی وضعیتی تجارت اجتماعی در ورزش و سطح سودمندی و پیامدهای توسعه تجارت اجتماعی ورزشی بود. براساس یافته های پژوهش می توان گفت توسعه ارتباطات و کسب سود بیشتر کسب وکارهای ورزشی نیازمند به کارگیری استراتژی تغییر و نوآوری در محیط کسب و کارها و استفاده از رویکردهای نوین بازاریابی و ارتباطات مشتریان، به همراه شبکه سازی محیطی مبتنی بر فناوری جدید بازاریابی و تجارت است.

هدف: امروزه بخش اقتصاد و صنعت ورزش مهم ترین بخش های اقتصادی در تمامی کشورها به خصوص کشورهای در حال توسعه، مورد توجه می باشد. واردات کالاهای ورزشی همواره یکی از موضوعات مورد بحث تصمیم گیران اقتصادی در زمینه اقتصاد ورزش است. لذا با توجه به اهمیت این بخش از اقتصاد ورزش، این پژوهش با هدف بررسی همگرایی گروه کالاهای وارداتی سال های 1391- 1371 صنعت ورزش در ایران انجام شد.روش شناسی: روش تحقیق به صورت جفت قیمتی با استفاده از روش های همگرایی بتا و سیگما به منظور انجام بررسی همگرایی این گروه بندی از روش اقتصادسنجی داده های تابلویی می باشد. گروه بندی کالاها شامل؛ پوشاک، کفش، توپ و تجهیزات ورزشی بود.یافته ها: نتایج مطالعه نشان می دهد که همگرایی بتا در گروه کالا های وارداتی ورزشی وجود دارد و سرعت همگرایی 2602455/0 و این ضریب به لحاظ آماری معنی دار است. همچنین نتایج آزمون همگرایی سیگما تاییدکننده وجود همگرایی و کاهنده بودن انحرافات گروه ها طی زمان می باشد. این ضریب نیز به لحاظ آماری معنی دار است.

هدف:  هدف از این پژوهش طراحی و تبیین چارچوب اکوسیستم کارآفرینی در صنعت ورزش کشور بود.روش شناسی: روش تحقیق از نوع کیفی نظام مند بود. جامعه آماری شامل اساتید، مدیران، صاحبان کسب و کار، کارآفرینان و مشاوران حوزه صنعت ورزش، مخترعین، و نوآوران در خدمات و تولیدات ورزشی بود. نمونه آماری به صورت غیرتصادفی، هدفمند و دردسترس بر مبنای میزان ارتباط با موضوع و اعتبار علمی انتخاب و نظرخواهی شد. ابزار پژوهش شامل سه ابزار؛ مطالعه کتابخانه ای، مصاحبه اکتشافی نیمه هدایت شده و تکنیک دلفی دو مرحله ای بود. روایی هر یک از ابزارهای پژوهش براساس اعتبار نمونه مراجعه شده و ضریب توافق بین متخصصان و خبرگان مورد تأیید قرار گرفت.یافته ها: پس از تحلیل داده های گردآوری شده از روش های کدگذاری و چارچوب بندی و تحلیل ساختاری و نظا م مند، عوامل اصلی در ایجاد اکوسیستم کارآفرینی در ورزش شناسایی گردید و در نهایت شش حیطه ی اصلی شامل: محیط کارآفرینانه؛ سرمایه های انسانی؛ رهبری کارآفرینانه؛ اماکن، لوازم و خدمات ورزشی؛ تأمین مالی؛ و زیرساخت های کارآفرینی بود. درنهایت با استفاده از روش دلفی دو مرحله ای چارچوب اکوسیستم کارآفرینی در ورزش طراحی و تبیین گردید.نتیجه گیری: با توجه به اینکه تعریف و تغییر ساختار یکی از پاسخ های سازمان ها و سیستم ها به تغییرات محیطی است و اکوسیستم کارآفرینی ورزشی در کشور با چالش های زیادی مواجه است بنابراین چارچوب طراحی شده در این پژوهش می تواند در ارزیابی، تحلیل و نظام مندسازی اکوسیستم  کارآفرینی ورزشی مبنا قرار بگیرد.

هدف:  پژوهش حاضر با هدف تدوین الگوی عوامل موثر بر تجاری سازی ورزش انجام شد.روش شناسی: روش تحقیق  به صورت کیفی و با استفاده از طرح نظام مند نظریه داده بنیاد انجام گرفت. برای گردآوری اطلاعات از مصاحبه های عمیق و نیمه ساختاریافته استفاده شد و تجزیه وتحلیل اطلاعات به روش گلیزری انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل اساتید و فعالان حوزه اقتصاد ورزشی بودند که تعداد مورد نظر به شکل غیراحتمالی و با بهره گیری از تکنیک های هدفمند نظری و گلوله برفی انتخاب شد. استدر این پژوهش از 14 نفر مصاحبه به عمل آمد و از مصاحبه 11 به بعد تکرار در داده های دریافتی مشاهده و در مصاحبه 13 به اشباع رسید. به منظور تجزیه و تحلیل داده های کیفی از روش کدگذاری سه مرحله ای باز، محوری و انتخابی  استفاده شد. پایایی و روایی از طریق درصد توافق درون موضوعی و تایید گروه آماری و مصاحبه شونده ها مورد تایید قرار گرفت.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد عوامل مختلفی نظیر عوامل فرهنگی، عوامل سازمانی، عوامل اجتماعی، عوامل قانونی و عوامل ساختاری بر تجاری سازی ورزش اثر دارد. نتیجه گیری: به طور کلی باید اذعان نمود در سیاست های مدیران سازمان های ورزشی این عوامل باید به طور ویژه مورد توجه قرار گیرند. 

هدف: در پژوهش حاضر جایگاه صنعت ورزش در اقتصاد کشور ایران و ارتباط آن با سایر فعالیت های اقتصادی بررسی می شود.روش شناسی: مطالعه حاضر از نظر روش، تحلیلی و توصیفی و از نظر هدف، کاربردی است. روش جمع آوری داده ها در این مطالعه به صورت کتابخانه ای است و با روش تحلیل شبکه های پیچیده به بررسی جایگاه صنعت ورزش در اقتصاد ایران پرداخته می شود. گره ها در این شبکه نشان دهنده فعالیت های اقتصادی و وزن یال هایی که گره ها را بهم متصل می کند مطابق با ارتباط داده و ستانده میان فعالیت های اقتصادی در جدول داده- ستانده تعیین می گردد و سپس با استفاده از معیارهای مرکزیت به بررسی جایگاه صنعت ورزش در اقتصاد ایران پرداخته می شود.یافته ها: مطابق با نتایج به دست آمده صنعت ورزش رتبه 1 را برای مرکزیت بینابینی و رتبه 2 را برای نزدیکی ورودی به خود اختصاص داده است. نتایج نشان دهنده این است که املاک و مستغلات بیشترین تاثیرگذاری را بر صنعت ورزش و بخش آموزش بیشترین تاثیرپذیری را از صنعت ورزش دارند.نتیجه گیری: مطابق با رتبه به دست آمده برای مرکزیت بینابینی تعداد صنایع بیشتری برای ارتباط سریعتر با یکدیگر به صنعت ورزش نیاز دارند. رتبه نزدیکی ورودی صنعت ورزش نیز نشان دهنده این است که صنعت ورزش در مدت زمان کمتری می تو اند از بقیه صنعت ها نهاده بگیرد. تاثیر پذیری صنعت ورزش از املاک و مستغلات به دلیل استفاده از سالن ها و زمین ها برای ورزش های مختلف است. تاثیرگذاری ورزش بر آموزش نیز نشان دهنده نقش مهم ورزش در ارتقای سرمایه انسانی است.

هدف: هدف از پژوهش حاضر شناسایی عوامل اثرگذار بر گسترش اقتصاد زیرزمینی در فوتبال حرفه ای ایران بود.روش شناسی: روش پژوهش کیفی و از نوع تحلیل مضمون بود. جامعه آماری پژوهش تمامی افراد آگاه و درگیر در مباحث اقتصادی فوتبال بود که به روش نمونه گیری گلوله برفی(نوع خطی) انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته با 12 نفر از صاحب نظران جمع آوری شد.یافته ها: نتایج تحلیل مضمون شامل ده مضمون اصلی گسترش دهنده اقتصاد زیرزمینی در فوتبال ایران شامل 1. نظام مند نبودن بازار شرط بندی 2. مستعد بودن فوتبال برای پول شویی 3. ضعف سیستم و فرهنگ مالیاتی در ورزش 4. ضعف قوانین و تشدید ممنوعیت ها 5. سیاست های معیوب اقتصادی 6. ناکارآمدی ساختاری- سازمانی در فوتبال 7. ضعف مدیریتی در فوتبال 8. دخالت دولت و رانت های دولتی 9. فساد و عدم اراده مبارزه با آن؛ و 10. کژ کارکردی نهادی بودند که در 4 بعد اصلی فرهنگی، حقوقی، سیاسی_اقتصادی و ساختاری_سازمانی قرار گرفتند. نتیجه گیری: برای کاهش اقتصاد زیرزمینی در صنعت ورزش و به خصوص فوتبال باید از نظام اداری و مدیریتی فوتبال سیاست زدایی شود و دخالت های دولت در این حوزه به حداقل رسد؛ همچنین ضمن توسعه فرهنگ مالیاتی، سیستم مالیات ستانی با توجه به ویژگی های خاص فوتبال تدوین گردد و با فراهم کردن بستر خصوصی سازی در فوتبال امکان رقابت آزاد ایجاد شود.